[Citaro]

Ότι πρέπει να γίνεται επανασχεδιασμός των λεωφορείων και γενικά όλων των μέσων όταν προστίθεται ένα νέο μέσο ή όταν δημιουργείται μία νέα υποδομή είναι δεδομένο, λογικό και αναμενόμενο.

Όμως αφενός στην Αττική αυτό έχει γίνει μόνο για τις νέες γραμμές μετρό, χωρίς να έχει εφαρμοστεί σε Τραμ και Προαστιακό. Αφετέρου εντός αυτής της 27ετίας έχουν γίνει πολλές αλλαγές κατά τόπους, χωρίς να έχει γίνει ένας πιο κεντρικός σχεδιασμός με αποτέλεσμα ένα περίεργο συνοθύλευμα γραμμών.

Παραδείγματα πόλεων, που πιστεύω όλοι σε αυτό το forum έχουμε μελετήσει είναι η Βαρκελώνη, το Παρίσι και το Λονδίνο, στις οποίες τα ΜΣΤ αποτελούν την ραχοκοκαλιά των μετακινήσεων και τα λεωφορεία λειτουργούν συμπληρωματικά, εναλλακτικά, περιφερειακά και εξειδικευμένα.

Συμφωνώ απόλυτα - για να μην αδικήσουμε όμως τις μέχρι σήμερα ενέργειες του ΟΑΣΑ, θεωρώ ότι έγιναν σωστά βήματα, έστω και υπό την πίεση των μνημονιακών περικοπών. Να θυμίσω ότι, την πρώτη δεκαετία της λειτουργίας του Μετρό, δεν είχε γίνει σχεδόν καμία περικοπή επίγειων λεωφορειακών γραμμών. Γραμμές Ηλιούπολης (206/237), Αργυρούπολης (Α4,Β4) Αλίμου/Αγ.Δημητρίου (103, 108, 111), Παλ. Φαλήρου - Ν.Σμύρνης (106/26/36/37) εκτελούσαν δρομολόγια μέχρι το κέντρο της Αθήνας, αλληλοεπικαλύπτοντας η μία την άλλη και όλες μαζί το Μετρό. 
Λίγο οι αντιδράσεις των κατοίκων, λίγο η μη εφαρμογή ενιαίου εισιτηρίου Μετρό/λεωφορείου κατά τα πρώτα χρόνια (μέχρι το 2005), δημιουργούσαν μια κατάσταση όπου, καταμετρημένα, σπαταλούσαμε 170 οχήματα κάθε μέρα. 

Μετά το 2010 έγιναν άγαρμπες και αψυχολόγητες περικοπές που έφτασαν την κατάσταση στο άλλο άκρο. Τοπικοποιήθηκαν όλες οι ακτινικές γραμμές νοτίων προαστίων μέχρι το μετρό (Δάφνη, Αγ. Δημήτριος, Συγγρού/Φιξ), περικόπηκαν επιπλέον γραμμές όπως 601/603), μειώθηκαν τα οχήματα και οι διελεύσεις στις υπόλοιπες γραμμές και φτάσαμε να μην έχουμε συγκοινωνία σε βασικούς άξονες (Ιπποκράτους, Βουλιαγμένης). 

Σήμερα, θεωρώ ότι έχει βρεθεί μια ισορροπία στην αλληλοσυμπλήρωση των ΜΜΜ. Υπάρχουν όμως ειδικά στο δίκτυο τρόλλεϋ και στις γραμμές της κεντρικής Αθήνας, πάρα πολλές αγκυλώσεις του παρελθόντος.

Αναφέρω ως παράδειγμα την εξυπηρέτηση του Γκύζη. Έχουμε ένα 021 που ξεκινά από την Κάνιγγος, ένα σημείο που πλέον δεν έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον για τον μέσο επιβάτη, και ένα 046 που ξεκινά από το ... Μουσείο, ήτοι στο πουθενά.  Η κεντρική Αθήνα (Σύνταγμα, Εμπορικό Τρίγωνο, Ακαδημίας) δεν είναι προσβάσιμη από του Γκύζη , παρά το γεγονός ότι απέχει 15 λεπτά. 

Άλλο παράδειγμα που λύθηκε μετά από 15 χρόνια : Τα εμπορικά κέντρα Golden Hall και Μall Νεραντζιώτισσας δεν είχαν καμία σύνδεση με το Γαλάτσι και τα Πατήσια. Απόσταση 5-7' οδική δεν εξυπηρετείτο καθόλου. Αντ' αυτού, υπήρχε ένα 444 που πήγαινε στο Χαλάνδρι , παρέα με το 421. Τους πήρε 15 χρόνια να καταλάβουν ότι το 444 θα πρέπει να μετατοπιστεί προς τον Στ. Ειρήνη, χωρίς να χάσει το Γαλάτσι τη σύνδεση με το Χαλάνδρι (421/608 με συχνή και εύκολη ανταπόκριση). 

Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου. Δεκαετίες ολόκληρες στριμωχνόταν ο φοιτητόκοσμος μαζί με τους μόνιμους κατοίκους στα 222(608)/235/220/221. Και ενώ υπήρχαν τα 242 και 250, εν τούτοις λειτουργούσαν με 2-3 οχήματα και συχνότητες αστείες. Μόλις πέρυσι αναβαθμίστηκαν με συχνότητες 6-7' στην αιχμή. Αποτέλεσμα; Όλοι οι φοιτητές χρησιμοποιούν πλέον τις γραμμές αυτές και έχουν αποσυμφορηθεί τα μέγιστα οι λοιπές γραμμές. Ασφαλώς και το πρωϊ γύρω στις 8:30-9:00 "μπουκώνει" όποιο λεωφορείο ανεβαίνει προς Ζωγράφου, αλλά δεν έχει καμία σχέση πλεον η κατάσταση με αυτό που ζούσαμε τόσα χρόνια. 

Τρόλλεϋ : είτε μιλάμε για 1970, είτε για 2022, η γραμμή 2 ΚΥΨΕΛΗ - ΠΑΓΚΡΑΤΙ είναι εκεί να μας θυμίζει την παλιά εποχή. Όπως και η 1 ΑΤΤΙΚΗ - ΤΖΙΤΖΙΦΙΕΣ (Μοσχάτο), όπως και η 5 ΠΑΤΗΣΙΑ - ΚΟΥΚΑΚΙ(Καλλιθέα) και η 11 (Πατήσια) ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ - ΠΑΓΚΡΑΤΙ (Νέα Ελβετία).  Αλήθεια, πόσοι μετακινούνται ακόμη στους άξονες αυτούς διακεντρικά (δηλαδή από Κυψέλη προς Παγκράτι και από Πατήσια προς Κουκάκι);   

Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά. Άλλαξαν οι συνήθειες, άλλαξαν τα κέντρα ενδιαφέροντος, άλλαξαν οι ροές επιβατών, όμως οι γραμμές ίδιες και απαράλλαχτες στη βασική τους διαδρομή. Εκεί ναι, πρέπει να γίνει εξαρχής μια νέα προσέγγιση.