[marios.ilioupoli]

Όσο δίκιο και να έχει ο οδηγός-συντάκτης αυτού του άρθρου, δυστυχώς το χάνει με τον επίλογο: http://etheldrivers.blogspot.com/2013/03/870.html
Όταν είσαι εργαζόμενος σε μία δημόσια επιχείρηση, που χρηματοδοτείται κατά το μεγαλύτερο μέρος από τον απλό επιβάτη που πληρώνει το εισιτήριο ή την κάρτα απεριορίστων διαδρομών και κατά ένα άλλο μεγάλο μέρος από κρατική επιχορήγηση, η οποία όμως στην ουσία προέρχεται από τη φορολογία πάλι του απλού επιβάτη, δε μπορείς να λες ότι οι υπηρεσίες που θα παρέχεις θα είναι ανάλογες του μισθού που παίρνεις.
Αλήθεια, πόσοι από αυτούς τους απασχολούμενους από το δημόσιο που βρίσκονται στην ίδια θέση (και είναι πολλοί πλέον) θα ανέχονταν να άκουγαν το ίδιο από κάποιο εργαζόμενο σε μια ιδιωτική επιχείρηση που θα πήγαιναν για να αγοράσουν κάτι; Για παράδειγμα, θα δέχονταν ο ίδιος υπάλληλος που το γράφει αυτό να πάει σε ένα σουπερμάρκετ, που μπορεί να δουλεύει κάποιο νεαρό άτομο στο τμήμα των αλλαντικών και να του πει το νεαρό αυτό άτομο ότι επειδή εμένα με πληρώνουν με 400-500€ δεν εξυπηρετώ εσένα; Αμφιβάλω. Σε 2' θα είχε καλέσει τον υπεύθυνο του καταστήματος και θα ωρύονταν γιατί δεν εξυπηρετήθηκε.
Ας το συνειδητοποιήσουν πλέον ΟΛΟΙ όσοι απασχολούνται σε υπηρεσίες του δημοσίου ότι όταν αυτός που στρέφεσαι είναι ο ανίσχυρος, το μόνο που θα καταφέρει να κερδίσεις είναι την οργή και το μένος του λαού και τη χαρά της εξουσίας γιατί σφάζονται μεταξύ τους οι κοινωνικές ομάδες.
Αλήθεια, γιατί αντί για απεργίες ή κατά τη λειτουργία των ΜΜΜ εν μέσω γενικών απεργιών, οι εργαζόμενοι σε αυτά δε βγάζουν μια απόφαση να κλείνουν τα ακυρωτικά μηχανήματα για να εκφράσουν έτσι την αντίδρασή τους και να έχουν μαζί στο (δίκαιο) αγώνα τους τους επιβάτες;