10-02-2011, 01:39 PM
Εδώ και μέρες παρατηρώ την κίνηση στις γραμμές της Ν. Σμύρνης και Παλαιού Φαλήρου που 'κόπηκαν' στο σταθμό του Φιξ και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η κίνηση αυτή ήταν τελικά άστοχη και ασύμφορη. Εξηγούμαι: Η απόσταση του Φιξ από το κέντρο είναι μόλις 2-3 στάσεις λεωφορείου (σε σύγκριση οι γραμμές που κατέβαιναν τη Βουλιαγμένης συναντούσαν το σταθμό της Δάφνης μετά από 9 στάσεις και του Αγίου Δημητρίου μετά από 12 στάσεις, ενώ στη Μεσογείων ο σταθμός του Νομισματοκοπείου απέχει 23 στάσεις από το κέντρο). Είναι προφανές ότι ουσιαστικά τίποτα δεν κερδίζει κανείς χρονικά με το να κατέβει στο Φιξ και να πάρει μετρό για 2 στάσεις ως το Σύνταγμα. Ως εκ τούτου ανεβαίνοντας τη Συγγρού με τα 106/126/136/137 συχνά βλέπεις επιβάτες στις στάσεις να επιλέγουν να μην τα πάρουν αλλά να περιμένουν τα Α/Β2 - Ε22/ 040 ώστε να βγούν απευθείας Σύνταγμα (κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά συνηθισμένο ειδικά τα σαββατοκύριακα που τα δρομολόγια του μετρό είναι αραιά). Άλλωστε με τις νέες τιμές των εισιτηρίων ο επιβάτης υποχρεώνεται παίρνοντας το μετρό να πληρώσει το πιο ακριβό εισιτήριο. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το Α2 να είναι ασφυκτικά γεμάτο όλες τις ώρες, αναλαμβάνοντας το βάρος να συνδέει όλη τη Συγγρού με το κέντρο. Σαφώς βέβαια υπάρχει αποσυμφόρηση του κέντρου από τις πολλές λεωφορειακές γραμμές που έμπαιναν. Στην πράξη όμως δεν ξέρω τέλικα αν άξιζε η θυσία, καθότι η ταλαιπωρία των επιβατών που πρέπει να κατέβουν στο Φιξ, να φτάσουν στην αποβάθρα, να περιμένουν το μετρό, και να βγουν από το μετρό φτάνοντας στον προορισμό τους, όταν πρόκειται για μια τόσο μικρή απόσταση, είναι αρκετά μεγαλύτερη.
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός της μείωσης της επιβατικής κίνησης των εν λόγω γραμμών. Ενώ ανεβαίνοντας προς Φιξ τα λεωφορεία διατηρούν γενικά την κίνηση που είχαν και πριν, στην επιστροφή είναι σχεδόν πάντα άδεια! Χαρακτηριστικά, το 106 την Παρασκευή το απόγευμα (κατά τις 7) είχε 8 επιβάτες κατά την επιστροφή από το Φιξ, όταν σε άλλες αντίστοιχες ημέρες και ώρες πριν το κόψμο, είχε τουλάχιστον πενταπλάσιο αριθμό επιβατών. Η εξήγηση είναι απλή. Ποιος θα κάτσει να περιμένει ένα λεωφορείο που περνάει σε μη καθορισμένες ώρες, με συχνότητα εικοσαλέπτου, όρθιος, σε μια στάση που δεν εξυπηρετείται από άλλες γραμμές που τον βολεύουν. Ένας επιβάτης του 126 για παράδειγμα, παλιά είχε την επιλογή να περιμένει στην ίδια στάση, τα 126, Α2, Β2, ή και Ε22, που τον άφηναν σε μια σχετικά κοντινή απόσταση από τον προορισμό του. Σήμερα ή θα περιμένει στην παλιά στάση τα 3 τελευταία, ή στην άλλη πλευρά το 126 μόνο του, που σίγουρα με την αραιή συχνότητά του, δεν τον συμφέρει. Παρομοίως και τα 136/137 - είναι πολύ πιο σύντομο να φτάσει κανείς στον προορισμό του χρησιμοποιώντας το τραμ (έστω κι αν χρειαστεί λίγο περπάτημα) ή την δημοτική συγκοινωνία νέας σμύρνης από το σταθμό του νέου κόσμου προς την άνω νέα σμύρνη, με δρομολόγια που αν και ανά μισάωρο, τηρούνται πάντα με ακρίβεια, και σε 10-15 λεπτά φτάνουν στον προορισμό τους.
Η χρησιμότητα των λεωφορείων αυτών ήταν ακριβώς το να συνδέουν τις περιοχές αυτές με το κέντρο. Η μετεπιβίβαση με μέσα σταθερής τροχιάς συμφέρει μόνο όταν υπάρχει χρονικό κέρδος ή αξιόλογο συγκοινωνιακό αντίκρισμα. Αλλιώς μπορεί να αποδειχτεί μία ακόμα ταλαιπωρία για το πολύπαθο επιβατικό κοινό. Απαραίτητη είναι λοιπόν αν όχι η επιστροφή στην παλιά διαδρομή, τουλάχιστον: α. Πύκνωση της συχνότητας των γραμμών β. Υπολογισμός των χρόνων διέλευσης από το σταθμό του Φιξ και ανάρτηση των χρόνων στη στάση γ. Κυριακές και πολύ βραδινές ώρες να φτάνουν τα δρομολόγια μέχρι το κέντρο (όταν δηλαδή το μετρό έχει συχνότητα 7-10 λεπτών) (δ. ει δυνατόν, να τοποθετηθούν παγκάκια για τους επιβάτες που περιμένουν στη στάση)
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός της μείωσης της επιβατικής κίνησης των εν λόγω γραμμών. Ενώ ανεβαίνοντας προς Φιξ τα λεωφορεία διατηρούν γενικά την κίνηση που είχαν και πριν, στην επιστροφή είναι σχεδόν πάντα άδεια! Χαρακτηριστικά, το 106 την Παρασκευή το απόγευμα (κατά τις 7) είχε 8 επιβάτες κατά την επιστροφή από το Φιξ, όταν σε άλλες αντίστοιχες ημέρες και ώρες πριν το κόψμο, είχε τουλάχιστον πενταπλάσιο αριθμό επιβατών. Η εξήγηση είναι απλή. Ποιος θα κάτσει να περιμένει ένα λεωφορείο που περνάει σε μη καθορισμένες ώρες, με συχνότητα εικοσαλέπτου, όρθιος, σε μια στάση που δεν εξυπηρετείται από άλλες γραμμές που τον βολεύουν. Ένας επιβάτης του 126 για παράδειγμα, παλιά είχε την επιλογή να περιμένει στην ίδια στάση, τα 126, Α2, Β2, ή και Ε22, που τον άφηναν σε μια σχετικά κοντινή απόσταση από τον προορισμό του. Σήμερα ή θα περιμένει στην παλιά στάση τα 3 τελευταία, ή στην άλλη πλευρά το 126 μόνο του, που σίγουρα με την αραιή συχνότητά του, δεν τον συμφέρει. Παρομοίως και τα 136/137 - είναι πολύ πιο σύντομο να φτάσει κανείς στον προορισμό του χρησιμοποιώντας το τραμ (έστω κι αν χρειαστεί λίγο περπάτημα) ή την δημοτική συγκοινωνία νέας σμύρνης από το σταθμό του νέου κόσμου προς την άνω νέα σμύρνη, με δρομολόγια που αν και ανά μισάωρο, τηρούνται πάντα με ακρίβεια, και σε 10-15 λεπτά φτάνουν στον προορισμό τους.
Η χρησιμότητα των λεωφορείων αυτών ήταν ακριβώς το να συνδέουν τις περιοχές αυτές με το κέντρο. Η μετεπιβίβαση με μέσα σταθερής τροχιάς συμφέρει μόνο όταν υπάρχει χρονικό κέρδος ή αξιόλογο συγκοινωνιακό αντίκρισμα. Αλλιώς μπορεί να αποδειχτεί μία ακόμα ταλαιπωρία για το πολύπαθο επιβατικό κοινό. Απαραίτητη είναι λοιπόν αν όχι η επιστροφή στην παλιά διαδρομή, τουλάχιστον: α. Πύκνωση της συχνότητας των γραμμών β. Υπολογισμός των χρόνων διέλευσης από το σταθμό του Φιξ και ανάρτηση των χρόνων στη στάση γ. Κυριακές και πολύ βραδινές ώρες να φτάνουν τα δρομολόγια μέχρι το κέντρο (όταν δηλαδή το μετρό έχει συχνότητα 7-10 λεπτών) (δ. ει δυνατόν, να τοποθετηθούν παγκάκια για τους επιβάτες που περιμένουν στη στάση)