Εγώ κι αν έχω ζήσει στο εξωτερικό! Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Γερμανία. Ξέρω πολύ καλά τί εστί ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ μεταφορά ήδη από τη δεκαετία του '80 και του '90.
Ακόμη και πριν από 25 χρόνια (πρό ιντερνετ, πρό τηλεματικής κλπ.) έκανες τα εξής βήματα :
1. Άνοιγες το εγχειρίδιο δρομολογίων (διαθέσιμο για κάθε επιβάτη με ελάχιστο κόστος, 3 μάρκα (σήμερα 3 ευρώ).
2. Έψαχνες τη γραμμή που σ' ενδιαφέρει.
3. Έβρισκες αμέσως όλες τις ανταποκρίσεις.
Το ίδιο γίνεται και σήμερα διαδικτυακά και ηλεκτρονικά.
Αν το σκηνικό που περιγράφω διαδραματιζόταν στη Γερμανία, θα είχε ως εξής :
1. Από τον πίνακα δρομολογίων (που όλοι έχουν σπίτι σε έντυπο ή στο κινητό ή στο tablet) βλέπω ότι έχει Ε22 από Ελληνικό στις 16:40. Ο ανταποκρινόμενος συρμός από Σύνταγμα φεύγει στις 16:18.
2. Πάω στο σταθμό Σύνταγμα στις 16:16.
3. Ακολουθώ τα βήματα που μου προτείνει το εγχειρίδιο και βγαίνω στις 16:51 στην Πλατεία Γλυφάδας.
Στην επιστροφή :
Έστω ότι θέλω να πάω Γλυφάδα - Ζωγράφου:
1. Βλέπω ότι έχει 205 στις 16:51, που έχει ανταπόκριση με τρένο στις 17:08 και φτάνει Σύνταγμα στις 17:25 και Ευαγγελισμό με αλλαγή στις 17:33. Από εκεί το 235 στις 17:37. 'Η Α3 στις 17:03 απευθείας με άφιξη Σύνταγμα 17:48 (χάνω το 235), ή Α2 στις 17:05 απευθείας με άφιξη Ακαδημία στις 17:40 και συνέχεια με το 235 στις 17:50 (γλυτώνεις μετεπιβιβάσεις).
Διαλέγω τί με βολεύει και ανάλογα κινούμαι.
Αντίθετα η δική μας πραγματικότητα λέει τα εξής :
1. Βλέπεις ότι έχει πάει 16:45 και θέλεις να είσαι σπίτι σου στου Ζωγράφου στις 18:00.
2. Αφήνεις τον καφέ σου στη μέση και σηκώνεσαι να πάς στη στάση.
3. Στέκεσαι μες στο αγιάζι στη στάση του Α2/3 και δεν ξέρεις τι θα έρθει.
4. Τελικά σκάει μύτη το 205 (που κάνει στάση στην άλλη γωνία) και τρέχεις να το προλάβεις για να μην ξεροσταλιάζεις.
5. Με το που θα μπείς στο 205, από πίσω βλέπεις να έρχεται το Α2 (που θα σε πήγαινε απευθείας) και - το χειρότερο - ήρθε και το 140 που θα σε πήγαινε Ζωγράφου.
6. Αφού τελικά επέλεξες το 205, κάνεις τρείς αγώνες δρόμου (μία στο Ελληνικό, μία στο Σύνταγμα, μία στον Ευαγγελισμό) για να μπείς στο 608 (που δεν σου κάνει αλλά ποιός ξέρει πότε θα έρθει 235).
7. Λίγο πριν την Λ. Παπάγου, βλέπεις να έρχεται από πίσω το 235 και ξανακατεβαίνεις να ...τελειώσεις το ταξίδι σου.
Αυτή είναι η διαφορά που περιγράφω. Ποιά μετεπιβίβαση είναι πιό κουραστική; Η δική μας (με τους πολυτελείς σταθμούς και τα άναρχα δρομολόγια) ή αυτή της Ευρώπης (με τα ακριβή δρομολόγια και τους κατουρημένους σταθμούς) ;
Ακόμη και πριν από 25 χρόνια (πρό ιντερνετ, πρό τηλεματικής κλπ.) έκανες τα εξής βήματα :
1. Άνοιγες το εγχειρίδιο δρομολογίων (διαθέσιμο για κάθε επιβάτη με ελάχιστο κόστος, 3 μάρκα (σήμερα 3 ευρώ).
2. Έψαχνες τη γραμμή που σ' ενδιαφέρει.
3. Έβρισκες αμέσως όλες τις ανταποκρίσεις.
Το ίδιο γίνεται και σήμερα διαδικτυακά και ηλεκτρονικά.
Αν το σκηνικό που περιγράφω διαδραματιζόταν στη Γερμανία, θα είχε ως εξής :
1. Από τον πίνακα δρομολογίων (που όλοι έχουν σπίτι σε έντυπο ή στο κινητό ή στο tablet) βλέπω ότι έχει Ε22 από Ελληνικό στις 16:40. Ο ανταποκρινόμενος συρμός από Σύνταγμα φεύγει στις 16:18.
2. Πάω στο σταθμό Σύνταγμα στις 16:16.
3. Ακολουθώ τα βήματα που μου προτείνει το εγχειρίδιο και βγαίνω στις 16:51 στην Πλατεία Γλυφάδας.
Στην επιστροφή :
Έστω ότι θέλω να πάω Γλυφάδα - Ζωγράφου:
1. Βλέπω ότι έχει 205 στις 16:51, που έχει ανταπόκριση με τρένο στις 17:08 και φτάνει Σύνταγμα στις 17:25 και Ευαγγελισμό με αλλαγή στις 17:33. Από εκεί το 235 στις 17:37. 'Η Α3 στις 17:03 απευθείας με άφιξη Σύνταγμα 17:48 (χάνω το 235), ή Α2 στις 17:05 απευθείας με άφιξη Ακαδημία στις 17:40 και συνέχεια με το 235 στις 17:50 (γλυτώνεις μετεπιβιβάσεις).
Διαλέγω τί με βολεύει και ανάλογα κινούμαι.
Αντίθετα η δική μας πραγματικότητα λέει τα εξής :
1. Βλέπεις ότι έχει πάει 16:45 και θέλεις να είσαι σπίτι σου στου Ζωγράφου στις 18:00.
2. Αφήνεις τον καφέ σου στη μέση και σηκώνεσαι να πάς στη στάση.
3. Στέκεσαι μες στο αγιάζι στη στάση του Α2/3 και δεν ξέρεις τι θα έρθει.
4. Τελικά σκάει μύτη το 205 (που κάνει στάση στην άλλη γωνία) και τρέχεις να το προλάβεις για να μην ξεροσταλιάζεις.
5. Με το που θα μπείς στο 205, από πίσω βλέπεις να έρχεται το Α2 (που θα σε πήγαινε απευθείας) και - το χειρότερο - ήρθε και το 140 που θα σε πήγαινε Ζωγράφου.
6. Αφού τελικά επέλεξες το 205, κάνεις τρείς αγώνες δρόμου (μία στο Ελληνικό, μία στο Σύνταγμα, μία στον Ευαγγελισμό) για να μπείς στο 608 (που δεν σου κάνει αλλά ποιός ξέρει πότε θα έρθει 235).
7. Λίγο πριν την Λ. Παπάγου, βλέπεις να έρχεται από πίσω το 235 και ξανακατεβαίνεις να ...τελειώσεις το ταξίδι σου.
Αυτή είναι η διαφορά που περιγράφω. Ποιά μετεπιβίβαση είναι πιό κουραστική; Η δική μας (με τους πολυτελείς σταθμούς και τα άναρχα δρομολόγια) ή αυτή της Ευρώπης (με τα ακριβή δρομολόγια και τους κατουρημένους σταθμούς) ;