[garvanitis]

Τελειώσαμε με την τηλεματική, πιάσαμε πάλι από την αρχή τα παράθυρα... Για αρχή και για όσους έχουν μια στοιχειώδη γνώση του συγκοινωνιακού γίγνεσθαι πέραν της γραμμής που περνάει από το σπίτι τους ΠΟΥΘΕΝΑ στην Ευρώπη τώρα που μιλάμε τα παράθυρα των λεωφορείων δεν είναι ανοιχτά. Τουλάχιστον στο Αμβούργο (προσωπική εμπειρία) και Βρυξέλλες και Λονδίνο όπως μόλις ενημερώθηκα από φίλους που ζουν εκεί... Ο λόγος είναι ότι ο ιός μεταδίδεται από τα αιωρούμενα σωματίδια και διασπείρεται περισσότερο με τον τρόπο αυτό, με άλλα λόγια αν φτερνιστείς εσύ που κάθεσαι μπροστά μου δίπλα στο παράθυρο μου τον μεταφέρεις με τον αέρα που βάζει αυτό επάνω μου! Συνεπώς παράθυρα και κλάπες κλειστά και το αυτοκίνητο μένει με ανοιχτές τις πόρτες του στο τέρμα για να αεριστεί μέχρι να αναλάβει το επόμενο δρομολόγιο και απολυμαίνεται με UV Purifier ανά τακτά διαστήματα. Οι λοιμωξιολόγοι του site βέβαια έχουν άλλη άποψη, σεβόμαστε την επιστημονική τους κατάρτιση και τους ζητάμε συγνώμη που τους αμφισβητήσαμε... Μετά με το "πτυχίο" του ψυκτικού μας ενημερώνουν ότι το σύστημα κλιματισμού/αερισμού των λεωφορείων των ΚΤΕΛ είναι ανεπαρκές και ασυντήρητο, τεκμηρίωση φυσικά δεν χρειάζεται, "ξέρουν αυτοί" και αλίμονο σε όποιον τους αμφισβητήσει...

Η χρήση του καλοριφέρ το καλοκαίρι είναι μια παλιά αλάνθαστη τακτική που κάνουν όσοι οδηγοί γνωρίζουν καλά το επάγγελμα τους για να αντιμετωπίσεις την αύξηση της θερμοκρασίας του κινητήρα. Ανοίγεις τον κυκλοφορητή για λίγο και περνάνε τα κρύα νερά από τις σωληνώσεις του καλοριφέρ στο σύστημα ψύξης του κινητήρα. Προφανώς είναι κάπως άβολες συνθήκες για τους επιβάτες αλλά αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα πιο άβολο είναι να κάθεσαι μέσα στο λιοπύρι δίπλα σε ένα βρασμένο λεωφορείο περιμένοντας το επόμενο.

Περί δρομολογίων και κίνησης ως αστάθμητου παράγοντα... Για τα early runners (όχι μόνο από αφετηρία αλλά και ενδιάμεσα) είναι γνωστή η λύση από χρόνια, εφαρμόζεται παντού, ακόμα και στην Ελλάδα σε όλα τα αστικά ΚΤΕΛ και στις περιαστικές γραμμές του ΟΣΕΘ στην Θεσσαλονίκη. Αφενός έχεις χρόνο άφιξης στο τέρμα, σε περίπτωση που φτάνεις (πολύ) νωρίτερα μειώνεις την ταχύτητα σου ώστε να φτάσεις στην προβλεπόμενη ώρα (προϋποθέτει βέβαια σταθμάρχη ή τέλος πάντων κάποιον να το παρακολουθεί από την τηλεματική ώστε αν το "πλακώσει" ο οδηγός για να κάτσει μισή ώρα αντί για δέκα λεπτά να πέσει η καμπάνα). Στις μεγάλες διαδρομές μάλιστα το ίδιο ακριβώς προβλέπεται και σε ενδιάμεσα σημεία, αν φτάσει το όχημα πολύ νωρίτερα περιμένει εκεί μέχρι να έρθει η ώρα του να φύγει. Και τώρα που το σκέφτομαι το ίδιο δεν συμβαίνει και στην ΣΤΑΣΥ; Κλείσαμε λοιπόν με το λεωφορείο που περνάει πριν την ώρα του, με μια μικρή αναπροσαρμογή των προγραμμάτων δρομολόγησης το ζήτημα έχει λήξει. Πάμε και στα καθυστερημένα τώρα. Προφανώς μικρές καθυστερήσεις των 5-10 λεπτών δεν είναι θέμα. Σε περιπτώσεις όπως το Χ96 που αναφέρθηκε ως παράδειγμα που έφαγε "φέσι" 80 λεπτά οι πρακτικές που ακολουθούνται είναι οι εξής. Αφενός αν η πληρότητα είναι σχετικά χαμηλή και το επόμενο είναι κοντά τότε σταματάει το πρώτο σε μια στάση, δίνει τον κόσμο που έχει στο δεύτερο και είτε συνεχίζει άδειο για να αναλάβει από την αφετηρία του στην ώρα του είτε αν δεν προλαβαίνει και είναι κοντά από την κοντινότερη στάση που θα το βάλει στο πρόγραμμα του. Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα να περικοπεί το δρομολόγιο του ή δεν προλαβαίνει να φτάσει έγκαιρα να αναλάβει το δρομολόγιο τότε αυτό εκτελείται από το εφεδρικό... Δηλαδή στο παράδειγμα που αναφέρθηκε αν το καθυστερημένο Χ96 που έπρεπε να φτάσει στις 16.00 και έφτασε 17.20 είχε δρομολόγιο στις 16.30 ή στις 17.00 το δρομολόγιο αυτό χάθηκε. Αν όμως την είχε τη γραμμή το ΚΤΕΛ το δρομολόγιο θα εκτελούταν από το εφεδρικό αυτοκίνητο του σταθμαρχείου. Στην περίπτωση της ΟΣΥ θα ήξερες ότι το δρομολόγιο που περιμένεις δεν έρχεται, στην περίπτωση του ΚΤΕΛ ναι μεν δεν θα το έβλεπες αλλά θα ήξερες ότι είναι στο δρόμο. Τι είναι καλύτερο είπαμε;

Όσο για την κατάσταση των αυτοκινήτων των ΚΤΕΛ τόσο στα Δυτικά όσο και στα Μεσόγεια δεν έχω δει κάποιο το οποίο να είναι μη αποδεκτό, πόσο μάλλον να είναι τραγικό... Ορισμένα (όχι όλα) του ΚΤΕΛ Αττικής δείχνουν να χρειάζονται λίγη παραπάνω φροντίδα μόνο αλλά στην κάθε περίπτωση είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τα ιδιόκτητα της ΟΣΥ ανεξαρτήτως ηλικίας. Τα leasing της ΟΣΥ πάλι είναι μια άλλη ιστορία, πέρα από το ότι κυκλοφορούν ελάχιστον χρονικό διάστημα για να ρημάξουν συντηρούνται από τους αναδόχους, γι' αυτό άλλωστε είναι και διαρκώς σε κυκλοφορία. Από τα ιδιόκτητα γύρω στα 500 αυτοκίνητα (εξαιρουμένων των Ν1 και ακόμα και οχήματα του 2009-10) έχουν να δουν δρόμο πάνω από πέντε χρόνια - και δεν προβλέπεται να ξαναδούν.
Α, και βέβαια σε καμία περίπτωση δεν είναι "ίδια" τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ με τα leasing της ΟΣΥ, ούτε ηλικιακά ούτε και στα χαρακτηριστικά τους, εδώ ακόμα και της ΟΣΥ μεταξύ τους έχουν καραμπινάτες διαφορές τόσο σε εξοπλισμό όσο και μηχανικά μέρη ανάλογα με τον προηγούμενο ιδιοκτήτη τους...