03-02-2011, 02:35 AM
Στα ψιλά πέρασε η ιδιαίτερα σημαντική, πιστεύω, εξέλιξη της προχθεσινής κατάληψης λεωφορείου της γραμμής 040 από αγανακτισμένους επιβάτες που το έβλεπαν να περνάει άδειο από τη στάση πριν την προγραμματισμένη ώρα έναρξης της στάσης εργασίας των εργαζομένων, μαζί με άλλα, που επίσης περνούσαν άδεια με κατεύθυνση τα αμαξοστάσια. Ο οδηγός, προφανώς μετά από συνεννόηση με το σωματείο, εγκατέλειψε το όχημα και κάλεσε την αστυνομία, η οποία έβγαλε έξω μετά από ώρα τους επιβάτες που είχαν επιβιβαστεί με δική τους πρωτοβουλία στο όχημα.
Εδώ το σωματείο των εργαζομένων έχασε, πιστεύω, μοναδική ευκαιρία να πάρει με το μέρος του το επιβατικό κοινό της πρωτεύουσας, κάτι που εύκολα θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί αν η απόφαση ήταν να πάει το λεωφορείο κανονικά στη διαδρομή του και σε αυτό να επιβιβαστούν συνδικαλιστές που θα εξηγούσαν στους αγανακτισμένους επιβάτες και στους εκπρόσωπους των καναλιών, που είχαν έρθει στο μεταξύ, τα αιτήματά τους και θα συζητούσαν μαζί τους. Με την επιμονή στην απόσυρση του λεωφορείου η ευκαιρία χάθηκε και οι εργαζόμενοι ήρθαν σε ανοικτή κόντρα με τους επιβάτες.
Οπως έχω γράψει και στο παρελθόν, είναι απίστευτα προκλητικό και άδικο το σύστημα που ακολουθείται με τις στάσεις εργασίας, που ανακοινώνονται για τις ώρες που υπολογίζεται (χωρίς αντικειμενικό τρόπο) πως τα οχήματα θα βρίσκονται ή θα φεύγουν από τα αμαξοστάσια, εξοργίζοντας τον κόσμο και προξενώντας μεγάλη σύγχυση και ανισότητα στην εξυπηρέτησή του. Κανείς επιβάτης δεν ενημερώνεται από κάπου για το πόσο θα κάνει το λεωφορείο της γραμμής που περιμένει για να φτάσει στο αμαξοστάσιό του και συνεπώς δεν έχει καν τα στοιχεία για να υπολογίσει πότε θα περάσει το τελευταίο δρομολόγιο από τη στάση πριν από την έναρξη της απεργίας. Και βέβαια ο επιβάτης δεν φταίει σε τίποτα αν το δικό του δρομολόγιο θέλει 90 λεπτά για να μπει μέσα, ούτε ο άλλος επιβάτης που το δρομολόγιό του τυχαίνει να κάνει τέρμα δίπλα στο αμαξοστάσιο είναι καλύτερος ή πληρώνει περισσότερα. Η ανισότητα όμως υπάρχει, είναι κατάφωρα άδικη και ως εκ τούτου πρέπει να εκλείψει.
Εδώ το σωματείο των εργαζομένων έχασε, πιστεύω, μοναδική ευκαιρία να πάρει με το μέρος του το επιβατικό κοινό της πρωτεύουσας, κάτι που εύκολα θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί αν η απόφαση ήταν να πάει το λεωφορείο κανονικά στη διαδρομή του και σε αυτό να επιβιβαστούν συνδικαλιστές που θα εξηγούσαν στους αγανακτισμένους επιβάτες και στους εκπρόσωπους των καναλιών, που είχαν έρθει στο μεταξύ, τα αιτήματά τους και θα συζητούσαν μαζί τους. Με την επιμονή στην απόσυρση του λεωφορείου η ευκαιρία χάθηκε και οι εργαζόμενοι ήρθαν σε ανοικτή κόντρα με τους επιβάτες.
Οπως έχω γράψει και στο παρελθόν, είναι απίστευτα προκλητικό και άδικο το σύστημα που ακολουθείται με τις στάσεις εργασίας, που ανακοινώνονται για τις ώρες που υπολογίζεται (χωρίς αντικειμενικό τρόπο) πως τα οχήματα θα βρίσκονται ή θα φεύγουν από τα αμαξοστάσια, εξοργίζοντας τον κόσμο και προξενώντας μεγάλη σύγχυση και ανισότητα στην εξυπηρέτησή του. Κανείς επιβάτης δεν ενημερώνεται από κάπου για το πόσο θα κάνει το λεωφορείο της γραμμής που περιμένει για να φτάσει στο αμαξοστάσιό του και συνεπώς δεν έχει καν τα στοιχεία για να υπολογίσει πότε θα περάσει το τελευταίο δρομολόγιο από τη στάση πριν από την έναρξη της απεργίας. Και βέβαια ο επιβάτης δεν φταίει σε τίποτα αν το δικό του δρομολόγιο θέλει 90 λεπτά για να μπει μέσα, ούτε ο άλλος επιβάτης που το δρομολόγιό του τυχαίνει να κάνει τέρμα δίπλα στο αμαξοστάσιο είναι καλύτερος ή πληρώνει περισσότερα. Η ανισότητα όμως υπάρχει, είναι κατάφωρα άδικη και ως εκ τούτου πρέπει να εκλείψει.
Αν δεν έχεις χιούμορ, δεν στο πήρα εγώ - σόρι.