12-12-2010, 09:48 PM
Ο ισχυρισμός ότι οι ιδιωτικές συγκοινωνίες θα είναι ακριβότερες από τις δημόσιες μπορεί να αποδειχθεί σωστός.
Όμως:
Προτιμάμε δημόσιες συγκοινωνίες με εισιτήριο € 1.00 που απεργούν κάθε τρεις και λίγο, ή ιδιωτικές με εισιτήριο € 1.30 που λειτουργούν καθημερινά;
Και έστω και με το εισιτήριο στο € 1.30, ή και € 1.50 ακόμα, ποιο είναι φθηνότερο; Να πάει κάποιος με συγκοινωνία στην δουλειά του πληρώνοντας € 1.50 (που αν είναι τακτικός χρήστης και αγοράζει κάρτες απεριορίστων διαδρομών αυτό είναι λιγότερο) ή με το αυτοκίνητο ή ταξί;
Και κυρίως, αυτοί που θα ζημιωθούν από τυχόν συγχώνευση των εταιρειών θα είναι οι αξιωματούχοι και οι συνδικαλιστές. Είτε υπάρχει π.χ. Ε.ΘΕ.Λ. και Η.Λ.Π.Α.Π. είτε μία εταιρεία, τα λεωφορεία (θερμικά και ηλεκτρικά) στον ίδιο αριθμό θα παραμείνουν. Θα θέλουν τους ίδιους οδηγούς, τους ίδιους τεχνικούς, τους ίδιους ελεγκτές, τους ίδιους εκδότες εισιτηρίων κ.ά. Δεν θίγονται αυτοί που κάνουν τα λεωφορεία να κυκλοφορούν. Αυτοί που θίγονται είναι κάποιοι διορισμένοι που δεν έχουν ιδέα για το αντικείμενο, που πληρώνονται παχυλούς μισθούς χωρίς να κάνουν τίποτα, που παίρνουν επιδόματα για γελοίες αιτιολογίες (άκου εκεί "επίδομα πλυσίματος χεριών") ή για πράγματα που είναι δεδομένη υποχρέωση κάθε εργαζόμενου (π.χ. επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία). Αυτοί όμως είναι που φέρνουν τις συγκοινωνίες σε αυτήν την κατάσταση και όχι οι οδηγοί ή οι τεχνικοί. Άρα ας σταματήσουν οι εργαζόμενοι να στρέφονται κατά του επιβατικού κοινού, γιατί ουσιαστικά με αυτές τις απεργίες αυτό κάνουν,και ας στραφούν κατά των αξιωματούχων και των "συνδικαλιστών" που παριστάνουν ότι κόπτονται για το καλό των "συναδέλφων" τους (που δεν θα εκπλαγώ αν οι συνδικαλιστές δεν ξέρουν καν να βάλουν μπρος τον κινητήρα ενός λεωφορείου) αλλά στην πραγματικότητα τους νοιάζει να βολεύονται μόνο οι ίδιοι.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που θυμάμαι στην Ισπανία πριν μερικά χρόνια ήταν με υπηρεσίες καθαριότητας ενός Δήμου (αποκομιδή απορριμάτων). Παρότι οι "συνδικαλιστές" πρότειναν απεργία, ο επικεφαλής των σκουπιδιάριδων πρότεινε - και πέτυχε να εφαρμοστεί - κάτι που "πόνεσε" τους ιθύνοντες πολύ περισσότερο: αντί να μην μαζέυουν τα σκουπίδια, τα μάζεψαν και τα άδειασαν όλα στις αυλές των επαύλεων των "αξιωματούχων" και των "συνδικαλιστών". Στόχευσαν την διαμαρτυρία τους σε εκείνους που πραγματικά έφταιγαν.
Όμως:
Προτιμάμε δημόσιες συγκοινωνίες με εισιτήριο € 1.00 που απεργούν κάθε τρεις και λίγο, ή ιδιωτικές με εισιτήριο € 1.30 που λειτουργούν καθημερινά;
Και έστω και με το εισιτήριο στο € 1.30, ή και € 1.50 ακόμα, ποιο είναι φθηνότερο; Να πάει κάποιος με συγκοινωνία στην δουλειά του πληρώνοντας € 1.50 (που αν είναι τακτικός χρήστης και αγοράζει κάρτες απεριορίστων διαδρομών αυτό είναι λιγότερο) ή με το αυτοκίνητο ή ταξί;
Και κυρίως, αυτοί που θα ζημιωθούν από τυχόν συγχώνευση των εταιρειών θα είναι οι αξιωματούχοι και οι συνδικαλιστές. Είτε υπάρχει π.χ. Ε.ΘΕ.Λ. και Η.Λ.Π.Α.Π. είτε μία εταιρεία, τα λεωφορεία (θερμικά και ηλεκτρικά) στον ίδιο αριθμό θα παραμείνουν. Θα θέλουν τους ίδιους οδηγούς, τους ίδιους τεχνικούς, τους ίδιους ελεγκτές, τους ίδιους εκδότες εισιτηρίων κ.ά. Δεν θίγονται αυτοί που κάνουν τα λεωφορεία να κυκλοφορούν. Αυτοί που θίγονται είναι κάποιοι διορισμένοι που δεν έχουν ιδέα για το αντικείμενο, που πληρώνονται παχυλούς μισθούς χωρίς να κάνουν τίποτα, που παίρνουν επιδόματα για γελοίες αιτιολογίες (άκου εκεί "επίδομα πλυσίματος χεριών") ή για πράγματα που είναι δεδομένη υποχρέωση κάθε εργαζόμενου (π.χ. επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία). Αυτοί όμως είναι που φέρνουν τις συγκοινωνίες σε αυτήν την κατάσταση και όχι οι οδηγοί ή οι τεχνικοί. Άρα ας σταματήσουν οι εργαζόμενοι να στρέφονται κατά του επιβατικού κοινού, γιατί ουσιαστικά με αυτές τις απεργίες αυτό κάνουν,και ας στραφούν κατά των αξιωματούχων και των "συνδικαλιστών" που παριστάνουν ότι κόπτονται για το καλό των "συναδέλφων" τους (που δεν θα εκπλαγώ αν οι συνδικαλιστές δεν ξέρουν καν να βάλουν μπρος τον κινητήρα ενός λεωφορείου) αλλά στην πραγματικότητα τους νοιάζει να βολεύονται μόνο οι ίδιοι.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που θυμάμαι στην Ισπανία πριν μερικά χρόνια ήταν με υπηρεσίες καθαριότητας ενός Δήμου (αποκομιδή απορριμάτων). Παρότι οι "συνδικαλιστές" πρότειναν απεργία, ο επικεφαλής των σκουπιδιάριδων πρότεινε - και πέτυχε να εφαρμοστεί - κάτι που "πόνεσε" τους ιθύνοντες πολύ περισσότερο: αντί να μην μαζέυουν τα σκουπίδια, τα μάζεψαν και τα άδειασαν όλα στις αυλές των επαύλεων των "αξιωματούχων" και των "συνδικαλιστών". Στόχευσαν την διαμαρτυρία τους σε εκείνους που πραγματικά έφταιγαν.