(13-02-2013, 04:48 AM)garvanitis Έγραψε: Επίσης δεν είχαν (είχαμε) γνωρίσει κινητή τηλεφωνία, internet και άλλα σχετικά μέσα επικοινωνίας που σήμερα είναι αυτονόητα για τους περισσότερους και παρόλα αυτά ζούσαν, επικοινωνούσαν και ήταν και συνεπέστεροι στις συναντήσεις τους. Αλλά τι σχέση έχει αυτό;Αυτό είπα και εγώ και συμφωνώ μαζί σου όπως το έθεσες. Ότι δεν είχαν τότε τέτοια πράγματα και η ζωή ήταν αλλιώς.
Τόσο τα Ikarus, όσο και τα Chavdar ήταν κατά κανόνα αντικείμενο χλεύης τόσο του επιβατικού κοινού όσο και των εργαζόμενων. Οι πρώτοι θεωρούσαν ότι αυτά έφταιγαν για όλα τα κακώς κείμενα των συγκοινωνιών εκείνη την εποχή, οι δε δεύτεροι τα θεώρουσαν δύσχρηστα, κουραστικά και αναχρονιστικά όχηματα, όλοι με κάθε ευκαρία τόνιζαν ότι αγοράστηκαν έναντι πορτοκαλιών!!! Στα "τελειώματα" της καριέρας τους πολλοί λίγοι επιβάτες στενοχωρέθηκαν, ενδεχομένως πολλοί λίγοι να ασχολήθηκαν με το γεγονός ότι σταδιακά αποσύρονταν, οι περισσότεροι εργαζόμενοι όμως στα στερνά τους αναγνώρισαν την αξία τους και την προσφορά τους στην συγκοινωνία.
Σε γενικές γραμμές ήταν σχετικά απλά μηχανικά λεωφορεία με ποιότητα κατασκευής στο μέσο όρο και επαρκώς αξιόπιστα με εύκολα προσβάσιμα και επισκευάσιμα μηχανικά μέρη. Η οδήγηση τους βέβαια ήταν μάλλον εφιάλτης (βαρύς συμπλέκτης και τιμόνι). Τα Magirus από την άλλη (και ακόμη περισσότερο οι Δεινόσαυροι) θεωρούνταν το "βαρύ πυροβολικό" της ΕΑΣ παρόλο που και αυτά ήταν δυσκολοδήγητα και συνοδεύονταν από το μύθο του "άφθαρτου" οχήματος. Η σοβαρή έλλειψη ανταλλακτικών και η έλευση των O405N2 οδήγησε σιγά σιγά στην απόσυρσή τους το 1998-2001. Τα Ikarus ως περισσότερα αλλά και πιο καινούργια (ΥΑΕ) κυκλοφόρησαν για κάποια χρόνια επιπλέον περνώντας και αυτά με τη σειρά τους στην ιστορία.
Οι Ίκαροι ήταν σχεδόν παντού στην Αθήνα και στον Πειραιά. Είχα ακούσει κάπου ότι ένας λόγος που οι Ίκαροι και τα Ziu έπρεπε να αποσυρθούν το 2004 ήταν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες καθώς αποτελούσαν άσχημο θέαμα για μια πόλη που φιλοξενούσε ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Οι δεινόσαυροι έμειναν και κάποιους μήνες ακόμα γιατί άντεχαν και ήταν και μεγάλα και χώραγαν πολύ κόσμο μέχρι που ήρθε και για αυτά το τέλος.