+- Leoforeia.gr | Forum (https://leoforeia.gr/forum)
+-- Συζήτηση: Αστικές Συγκοινωνίες (https://leoforeia.gr/forum/forumdisplay.php?fid=41)
+--- Συζήτηση: Αστικές Συγκοινωνίες Αθηνών (https://leoforeia.gr/forum/forumdisplay.php?fid=13)
+---- Συζήτηση: Ιστορικά - Συγκοινωνιες Αττικης (https://leoforeia.gr/forum/forumdisplay.php?fid=32)
+----- Συζήτηση: Λεωφορεία (ΣΕΠ - ΕΑΣ - ΕΚΤΕΛ - ΑΣΠΑ) (https://leoforeia.gr/forum/forumdisplay.php?fid=35)
+------ Συζήτηση: ΣΕΠ - ΕΑΣ - ΕΚΤΕΛ - ΑΣΠΑ (Τροχαίο Υλικό) (https://leoforeia.gr/forum/forumdisplay.php?fid=95)
+------ Θέμα: Αναμνήσεις Ikarus 260 (/showthread.php?tid=1612)
Αναμνήσεις Ikarus 260 - harlek - 20-11-2010
Υπήρχαν ikarus με αυθεντικό (μαμίσιο) αυτόματο σασμάν; Γιατί εγώ έχω μπει μεν σε αυτόματο, αλλά ήταν περισσότερο από προφανές ότι επρόκειτο για κάποια "μαϊμουδιά".
Ήταν η εποχή των Σ.ΕΠ. (1993; ) όπου δεν νοούνταν λεωφορείο που να μην έχει το διακριτικό του. Δυο νιλεκένια τάσια εμπρός. Ένα ηχοσυστηματάκι να παίζει "ΣΚΑΙ 100,4" και Κακαουνάκη. Μια ανθοδέσμη στο κέντρο του παρμπρίζ. Αυτοκόλλητο "Ο Θεός σώζει" πλάι στο ρολόι. Κάτι βρε αδελφέ! Θυμάμαι μάλιστα στις αρχές των Σ.ΕΠ. τον ζήλο πολλών οδηγών να κάνουν και έλεγχο εισιτηρίων! Κάποιοι άλλοι, πάλι, ήταν υπερβολικά ευγενικοί. Σε υποδέχονταν 7 το πρωί με το χαμόγελο και με την καλημέρα στο στόμα!
Τέλος πάντων, η κορυφαία "μετατροπή" που είχα δει επί Σ.ΕΠ. ήταν το αυτόματο κιβώτιο σε Ikarus. Ήταν προφανές ότι επρόκειτο για μετατροπή: Η τρύπα απ' την οποία άλλοτε ξεπρόβαλε ο τεράστιος λεβιές ήταν καλυμμένη. Στο ταμπλό, κάπου εκεί που ήταν τα κουμπιά για τις πόρτες, το "ξύλο" είχε (στραβο)κοπεί και είχαν προστεθεί δύο (και μόνον) κουμπιά. Το "D" και αριστερά του ένα... ανάποδο "D"! Υποθέτω αυτό ήταν η όπισθεν, αλλά δε θα είχαν κουμπί με το γράμμα "R"...
Το λεωφορείο πρέπει να ανήκε είτε στη γραμμή 406 είτε στην 417, δηλαδή ανέβαινε την Ασκληπιού. Για την απόδοση του αυτόματου σασμάν θα πω μόνο ότι το (γεμάτο) λεωφορείο οριακά κινιόταν, σε κάποιες περιπτώσεις ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε να ανεβάσει πάνω από 10-15χαω στον ανήφορο της Ασκληπιού. Τελικά όταν βγήκαμε Αλεξάνδρας κάπως "άνοιξε", και πάλι όμως ζήτημα να περάσαμε τα 35-40χαω.
RE: Αναμνήσεις Ikarus 260 - Kostas Steyr Hellas - 21-11-2010
Υπηρχαν 12 αυτοματα ικαρους..10 ΟΖ πρωτης παραλαβης 1978 αν δεν κανω λαθος τα 10 τελευταια κ 2 σταγιερ ελλας τα 2 τελευταια που κατασκευαστικαν απο τα 145(υαε 2444,υαε 2445)..το 45 μαλιστα δουλεψε εωσ το 2004 στον πειραια. επι σεπ ειχαν γινει πολλες μα παρα πολλες πατεντες κ κακουργιματα στα λεωφορια,πιθανον να ειχαν μετατρεψει κ καποιο μη αυτοματο σε αυτοματο..αφου αναφερεις οτι ειχε την τριπα του λεβιε ταπωμενη..
RE: Αναμνήσεις Ikarus 260 - kostas260 - 21-11-2010
Τα ikarus ήρθαν όλα με χειροκίνητο σασμάν. Αργότερα μπήκε το αυτόματο
RE: Αναμνήσεις Ikarus 260 - harlek - 21-11-2010
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Ikarus ήταν ο θόρυβος που έκανε όταν ο οδηγός πατούσε φρένο. Παρακολουθούσα το πόδι το οδηγού να πατάει το μεσαίο πεντάλ και θυμάμαι ότι υπήρχε εμφανέστατη υστέρηση μεταξύ της στιγμής που το πατούσε και της στιγμής που το λεωφορείο άρχιζε να φρεναρει. Κατά τη διάρκεια του φρεναρίσματος, το πεντάλ του γκαζιού κατέβαινε κι αυτό (!) κι ακουγόταν το χαρακτηριστικό μουγκρητό. Κάποτε είχα διαβάσει ότι έτσι έκανε το retarder, ένας μηχανισμός που άνοιγε την κατάλληλη στιγμή κάτι βαλβίδες στους κυλίνδρους του μοτέρ όσο ο οδηγός πατούσε φρένο, ώστε η μεγάλη συμπίεση να συνεισφέρει στο φρενάρισμα να μειώσει την καταπόνηση των φρένων. Ή κάπως έτσι τέλος πάντων.
Βλάβες σε Ίκαρους θυμάμαι τρεις φορές. Τη μία, ξαφνικά άρχισαν να βγαίνουν καπνοί από το κεντρικό καπάκι του δαπέδου και βγήκαμε έξω άρον άρον. Τη δεύτερη, εκεί που ο οδηγός έστριβε το τιμόνι για να μπει σε μια στροφή αυτό τα στύλωσε και δεν ήθελε να στρίψει άλλο! (βασικά δεν ήθελε να στρίψει γενικώς). Ο οδηγός μπαινόβγαινε στο όχημα επαναλαμβάνοντας κάθε λίγο "μα τι έγινε... να σπάσαν οι ιμάντες;..."...
Η τρίτη δεν ήταν ακριβως βλάβη. Είμαστε αραγμένοι στην αφετηρία (Ακαδημίας, "419"), μπαίνει ο οδηγός πατάει μίζα αλλά αυτή δεν μπορεί να γυρίσει το μοτέρ ούτε μισή στροφή (προφανώς πεσμένη μπαταρία). Ακόμα δεν ξεκινήσαμε, μείναμε, σκέφτηκα. Ο οδηγός ατάραχος βγαίνει έξω και πάει στον οδηγο του πίσω λεωφορείου, ο οποιος έχει κολλήσει πίσω μας. Ο πίσω κάνει λίγο όπισθεν και μας αφήνει χώρο 4-5 μέτρα. Μπαίνει ο οδηγός μας μέσα, λύνει χειρόφρενο, βάζει όπισθεν, και πατάει συμπλέκτη, ώστε το λεωφορείο να κυλήσει προς τα πίσω. Κυλάμε 2-3 μέτρα με μικρή ταχύτητα, αφήνει συμπλέκτη και μ' ένα μικρό τρανταγματάκι ο κινητήρας ζωηρεύει και ξεκινάμε κανονικά!
RE: Αναμνήσεις Ikarus 260 - kostas260 - 21-11-2010
Ο χαρακτηριστικός ήχος του φρένου που ακούγεται, είναι το λεγόμενο κλαπέτο και ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα των ίκαρων. Όποιος μπει στον ΥΑΕ 2327 της Νίκαιας μπορεί να τον ακούσει. Αντιθέτως στον ΗΕ 2162 του Χαϊδαρίου δεν ακούγεται. Τον γούσταρα πάντως πάρα πολύ αυτόν τον ήχο.
RE: Αναμνήσεις Ikarus 260 - harlek - 21-11-2010
Και τι ακριβώς έκανε αυτό το κλαπέτο;
RE: Αναμνήσεις Ikarus 260 - kostas260 - 21-11-2010
Βασικά είναι ένα είδος φρένου που είναι μόνο στα βαριά οχήματα...
RE: Αναμνήσεις Ikarus 260 - Kostas Steyr Hellas - 22-11-2010
ειναι φρενο εξατμησης,κλεινει μια πεταλουδα στον εξατμηση μεσα κ φρεναρει τα καυσαερια,κοβει κ ο κινητηρας κ φρεναρει το οχημα..αυτο γινετε μονο σε ντιζελ κινητηρες,λογο καυσης χωρις μπουζι, ρευμα δηλαδη αλλα με συμπιεση πετρελεου στον θαλαμο καυσης.ετσι σβηνουν στα φορτιγα το μοτερ.οχι με κλειδι.στα καινουργια την δουλεια αυτη την κανει το ρεταρντερ με διαφορετικη βεβαια διαδικασια αφου εχουν ηλεκτονικη διαχηριση τα συνχρονα οχηματα.μονο το αποτελεσμα ειναι ιδιο δηλ το φρεναρισμα.στα ικαρους υπαρχει κ κουμπι (ενα λευκο) για το κλαπετο, στο ταμπλο μαζι με τα κουμπια για τις πορτες..κωστα σιγουρα τα ΟΖ ηρθαν με χειροκινητο σασμαν κ εγιναν εδω αυτοματα?τα σταγιερ παντως ετσι παραδοθηκαν απτην αρχη...
το πεταλι του γκαζιου λογικα πρεπει να επεφτε στο πατημα του κλαπετου για να μην πατησει κ γκαζι ταυτοχρωνα ο οδηγος κ δημιουργισει ζημια στον κινηρα απο την στιγμη που εχει κλεισει το κλαπετο κ φρεναρει τα καυσαερια.γιατι το γκαζι σε αυτα τα μοτερ ηταν ουσιαστικα ενας μοχλος για ψεκαμο πετρελαιου..οσο το παταγες τοσο πετρελαιο ψεκαζε.η ροη του αερα ηταν συνεχωμενη χωρις πεταλουδα..λογικα..δεν μπορω να σκεφτω καποιον αλλο λογο..δεν εχω ασχολιθει κ ιδιαιετερα με ντιζελ..
λοιπον να διορθωσω τον εαυτο μου κ να πω πως το πεταλι του γκαζιου πατιετε αυτοματα γιατι χρειαζετε εχτρα καυσιμο ο κινητιρασ για να καταφερει να δημιουργισει αρκετη πιεση μεσα στην εχατμηση κ να κλεισει το κλαπετο..βρικα στο ιντερνετ τη μελετη ενος ελληνα επηστιμονα απτο 1995 για τα ικαρουσ τησ αθηνας..http://www.mie.uth.gr/labs/ltte/grk/quality/..%5Cpubs%5Ctrapeffect.pdf
RE: Αναμνήσεις Ikarus 260 - harlek - 24-11-2010
(22-11-2010, 02:18 AM)Kostas Steyr Hellas Έγραψε: στα ικαρους υπαρχει κ κουμπι (ενα λευκο) για το κλαπετο, στο ταμπλο μαζι με τα κουμπια για τις πορτες..
..βρικα στο ιντερνετ τη μελετη ενος ελληνα επηστιμονα απτο 1995 για τα ικαρουσ τησ αθηνας.. http://www.mie.uth.gr/labs/ltte/grk/quality/..%5Cpubs%5Ctrapeffect.pdf
Ενδιαφέρον link φίλε μου, ευχαριστούμε. Το λευκό κουμπί δεν το θυμάμαι γαμωτο... θα ψάξω μήπως βρω καμιά σχετίκη φωτο στο Internet. Θυμάμαι όμως το ταμπλό αρκετά καλά. Μου είχε κάνει εντύπωση πώς "αγκάλιαζε" τον οδηγό, τι εργονομία!
Ο θόρυβος του Ικαρου γενικότερα ήταν τρομερός, είτε ήσουν μέσα είτε απ' έξω. Όταν μάλιστα ήταν άδειος, το εσωτερικό του γινόταν ηχείο και τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Για να μιλήσεις με τον δίπλα, έπρεπε να ουρλιάζεις. Θυμάμαι να ανεβαίνει την Κύπρου στου Παπάγου ("408"), σχεδόν άδειο, και το μόνο που κάλυπτε το θόρυβο του μοτέρ ήταν το "χάρχαλο" από τα παράθυρα, που στις λακκούβες βροντούσανε λες και θα διαλυθούν. Στον όλο χαμό συντελούσαν συχνά τα ταλαντευόμενα ακυρωτικά μηχανήματα και βέβαια ο σιδερένιος πίνακας πίσω με το νούμερο που χτύπαγε και συντονιζόταν (και ήταν και σε ύπουλη θέση - έτσι και καθόσουν όρθιος πίσω στο κέντρο, μπορούσες να χτυπήσεις άσχημα).
Που είχε την όπισθεν ο Ίκαρος; Πίσω αριστερά; Είχε νομίζω ένα "μεταλλικό" αυτοκολλητάκι δίπλα στο λεβιε και το έδειχνε...
Μια που αναφέρω το σασμάν, θυμάμαι ότι η διάταξη των σχέσεων ήταν πολύ "πυκνή" ειδικά η 5η-6η. Τις άλλαζε ο οδηγός και οι στροφές πέφταν ελάχιστα - νόμιζες ότι ξανάβαλε πέμπτη! Όσο για την πρώτη, θεόκοντη- αυτή ήταν για να ξεκινάς με φουλ φορτίο ανάβαση σε... τοίχο.
Αχ, αυτά ήταν λεωφορεία, ποιες Βεργίνες, Σόμπες και Γκαζιέρες...
RE: Αναμνήσεις Ikarus 260 - kostas260 - 24-11-2010
Την όπισθεν όντως την είχε πίσω αριστερά. Πάντως ο ίκαρος της νίκαιας δεν χτυπάει καθόλου. Με πρώτη δεν ξεκίναγε ποτέ, ακόμα και δευτέρα σπάνια έβαζαν. Με 3η ξεκίναγαν σχεδόν πάντα. Όσο για το τελευταίο θα συμφωνήσω απόλυτα. Δύσκολα θα φτάσει λεωφορείο τα χρόνια τους, ακόμα και στους δήμους. Κάποιοι ίκαροι έφτασαν και τα 29 χρόνια (βλέπε ΥΖ 4135 και ΥΖ 4139). Του Χαϊδαρίου είναι 27 και της Νίκαιας 26. Και της Νίκαιας κάνει και ταξίδια με το ΚΑΠΗ. Τις προηγούμενες είχε πει ο οδηγός πήγανε ταξίδι πάτρα. Τι να πεις από κει και πέρα...