06-02-2011, 02:42 PM
«Βιομηχανία» παραγωγής αμαρτωλών αναθέσεων είχαν στήσει οι διοικήσεις και μοίραζαν λεφτά για... γκράφιτι και ανύπαρκτες μελέτες
Μια μακρά λίστα συμβάσεων, με αμφισβητούμενο -οι περισσότερες- αντικείμενο που έχει στη διάθεση του το «Έθνος της Κυριακής» αποτυπώνει λεπτομερώς την πρακτική των απευθείας αναθέσεων που υιοθέτησαν οι διοικήσεις των αστικών συγκοινωνιών για έργα κόστους κάτω των 15.000, συντελώντας στην επιδείνωσης των καταχρεωμένων οργανισμών.
Το σκηνικό της πολύχρονης κακοδιοίκησης στους οργανισμούς του ΟΑΣΑ εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου σε μια... «βιομηχανία» παραγωγής τέτοιων συμβάσεων που προκαλούν το κοινό αίσθημα, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στις πολύπαθες αυτές δημόσιες επιχειρήσεις.
Ξετυλίγοντας το «κουβάρι» αυτών των προκλητικών και νομότυπων κατά τα άλλα συμβάσεων, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι αυτό που περισσεύει όλα αυτά τα χρόνια, που διογκώνονται τα ελλείμματα στις αστικές συγκοινωνίες, είναι η ευρηματικότητα των διοικήσεων για την απευθείας πριμοδότηση ημετέρων.
Γκράφιτι σε τοίχους, αναζήτηση τρόπου επικοινωνίας της διοίκησης με τους εργαζομένους και οδηγός αποθήκευσης ανταλλακτικών στους φωριαμούς, είναι ορισμένες από τις συμβάσεις αυτές που δίχως αμφιβολία αποτελούν... μνημεία ευρηματικότητας. Δεκάδες είναι και οι συμβάσεις που εντοπίζονται να είναι επί της ουσίας κενές περιεχομένου, όπως παραδείγματος χάριν η ανάθεση μελέτης συστήματος διαχείρισης δεξιοτήτων προσωπικού αξίας 12.600 ευρώ που ανατέθηκε προ τριετίας με πρόχειρο διαγωνισμό.
Εντύπωση όμως προκαλεί η προ ετών δημιουργία μιας δημόσιας τοιχογραφίας στον εξωτερικό τοίχο των εγκαταστάσεων ΗΛΠΑΠ στην οδό Πειραιώς, με απευθείας ανάθεση έναντι 10.000 ευρώ. Προσπερνώντας την απορία που δημιουργεί η υπογραφή μιας σύμβασης από την ΕΘΕΛ για λογαριασμό του ΗΛΠΑΠ, η ανάθεση για την φιλοτέχνηση ενός τοίχου με γκράφιτι ξεπερνά τις όποιες καλλιτεχνικές ανησυχίες μπορούσε να έχει η διοίκηση της εταιρείας.
Η... επικοινωνία
Προ τριετίας, η τότε διοίκηση της ΕΘΕΛ υπέγραψε μία σύμβαση με απευθείας ανάθεση έναντι 12.600 ευρώ για την έρευνα-μελέτη του τρόπου επικοινωνίας διοίκησης με εργαζομένους και επιβατικό κοινό. Ανάδοχος ήταν μια δημοσιογράφος που εργάζεται στην ΕΡΤ.
Ως μεγαλόπνοο σχέδιο, με βαρύγδουπη μάλιστα διατύπωση, εκλαμβάνεται η σύμβαση με αντικείμενο την αναβάθμιση υπηρεσιών ΕΘΕΛ μέσω βελτιστοποίησης αποθεμάτων ανταλλακτικών, αξίας 12.600 ευρώ. Σε απλή μετάφραση -όπως αναφέρουν εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ- δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από την υπόδειξη τρόπων για την αποθήκευση ανταλλακτικών στους φωριαμούς.
Ενα ακόμη φιλόδοξο πρόγραμμα της εταιρείας, που τελικά όμως κατέληξε μόνο στα χαρτιά, αλλά κόστισε 15.000 ευρώ, ήταν η ανάθεση μελέτης για την «εύρυθμη λειτουργία μεταξύ των τμημάτων των υπηρεσιών της εταιρείας», με πρόχειρο διαγωνισμό.
Ακούγεται εντυπωσιακό, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η μελέτη είχε ως σκοπό τη δημιουργία ενός συστήματος αποτελεσματικότερης εξυπηρέτησης του ανθρώπινου δυναμικού της εταιρείας, σύμφωνα με τις πρακτικές της ορθολογικής διοίκησης και της διοικητικής επιστήμης, αλλά εν τέλει ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην πράξη. Το μόνο που συνέβη ήταν η εκταμίευση του ποσού.
Δεκάδες παρόμοια φιλόδοξα προγράμματα που παρέμειναν απλώς σχέδια επί χάρτου, αλλά κόστισαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο διάστημα των τελευταίων ετών, περιλαμβάνονται στη μακρά λίστα με τις περιβόητες αυτές συμβάσεις.
ΗΣΑΠ
Υπερωρία η... μισή βάρδια
Συμβάσεις, όμως, που «βγάζουν»... μάτια δεν είναι μόνο εκείνες που υπογράφουν κατά συρροή όλα αυτά τα χρόνια οι διοικήσεις των αστικών συγκοινωνιών, αλλά και αυτές των εργαζομένων που εμπεριέχουν ουκ ολίγα «μαργαριτάρια». Σε πολλές περιπτώσεις, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στις ΔΕΚΟ μεταφορών προέβλεπαν προνόμια που ξεπερνούν ακόμη και τα όρια της υπερβολής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι συμβάσεις στον ΗΣΑΠ, όπου οι βάρδιες των εργαζομένων έχουν διάρκεια μόλις 4 ωρών και 15 λεπτών. Ο υπόλοιπος χρόνος εργασίας μέχρι να συμπληρωθεί το οκτάωρο (3 ώρες και 45 λεπτά) χρεώνεται ως υπερωριακή απασχόληση, με αποτέλεσμα το κόστος μισθοδοσίας του οργανισμού να εκτοξεύεται στα ύψη.
> 15 χιλιάδες - δόθηκαν για την παροχή υπηρεσιών ασφαλιστικού συμβούλου, έστω και αν η εταιρεία διαθέτει ήδη ασφαλιστική εταιρεία
> 12,5 χιλιάδες - δόθηκαν με απευθείας ανάθεση σε σύμβαση για τη διαχείριση συμβουλίων της ΕΘΕΛ
ΚΩΣΤΑΣ ΝΑΝΟΣ
Μια μακρά λίστα συμβάσεων, με αμφισβητούμενο -οι περισσότερες- αντικείμενο που έχει στη διάθεση του το «Έθνος της Κυριακής» αποτυπώνει λεπτομερώς την πρακτική των απευθείας αναθέσεων που υιοθέτησαν οι διοικήσεις των αστικών συγκοινωνιών για έργα κόστους κάτω των 15.000, συντελώντας στην επιδείνωσης των καταχρεωμένων οργανισμών.
Το σκηνικό της πολύχρονης κακοδιοίκησης στους οργανισμούς του ΟΑΣΑ εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου σε μια... «βιομηχανία» παραγωγής τέτοιων συμβάσεων που προκαλούν το κοινό αίσθημα, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στις πολύπαθες αυτές δημόσιες επιχειρήσεις.
Ξετυλίγοντας το «κουβάρι» αυτών των προκλητικών και νομότυπων κατά τα άλλα συμβάσεων, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι αυτό που περισσεύει όλα αυτά τα χρόνια, που διογκώνονται τα ελλείμματα στις αστικές συγκοινωνίες, είναι η ευρηματικότητα των διοικήσεων για την απευθείας πριμοδότηση ημετέρων.
Γκράφιτι σε τοίχους, αναζήτηση τρόπου επικοινωνίας της διοίκησης με τους εργαζομένους και οδηγός αποθήκευσης ανταλλακτικών στους φωριαμούς, είναι ορισμένες από τις συμβάσεις αυτές που δίχως αμφιβολία αποτελούν... μνημεία ευρηματικότητας. Δεκάδες είναι και οι συμβάσεις που εντοπίζονται να είναι επί της ουσίας κενές περιεχομένου, όπως παραδείγματος χάριν η ανάθεση μελέτης συστήματος διαχείρισης δεξιοτήτων προσωπικού αξίας 12.600 ευρώ που ανατέθηκε προ τριετίας με πρόχειρο διαγωνισμό.
Εντύπωση όμως προκαλεί η προ ετών δημιουργία μιας δημόσιας τοιχογραφίας στον εξωτερικό τοίχο των εγκαταστάσεων ΗΛΠΑΠ στην οδό Πειραιώς, με απευθείας ανάθεση έναντι 10.000 ευρώ. Προσπερνώντας την απορία που δημιουργεί η υπογραφή μιας σύμβασης από την ΕΘΕΛ για λογαριασμό του ΗΛΠΑΠ, η ανάθεση για την φιλοτέχνηση ενός τοίχου με γκράφιτι ξεπερνά τις όποιες καλλιτεχνικές ανησυχίες μπορούσε να έχει η διοίκηση της εταιρείας.
Η... επικοινωνία
Προ τριετίας, η τότε διοίκηση της ΕΘΕΛ υπέγραψε μία σύμβαση με απευθείας ανάθεση έναντι 12.600 ευρώ για την έρευνα-μελέτη του τρόπου επικοινωνίας διοίκησης με εργαζομένους και επιβατικό κοινό. Ανάδοχος ήταν μια δημοσιογράφος που εργάζεται στην ΕΡΤ.
Ως μεγαλόπνοο σχέδιο, με βαρύγδουπη μάλιστα διατύπωση, εκλαμβάνεται η σύμβαση με αντικείμενο την αναβάθμιση υπηρεσιών ΕΘΕΛ μέσω βελτιστοποίησης αποθεμάτων ανταλλακτικών, αξίας 12.600 ευρώ. Σε απλή μετάφραση -όπως αναφέρουν εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ- δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από την υπόδειξη τρόπων για την αποθήκευση ανταλλακτικών στους φωριαμούς.
Ενα ακόμη φιλόδοξο πρόγραμμα της εταιρείας, που τελικά όμως κατέληξε μόνο στα χαρτιά, αλλά κόστισε 15.000 ευρώ, ήταν η ανάθεση μελέτης για την «εύρυθμη λειτουργία μεταξύ των τμημάτων των υπηρεσιών της εταιρείας», με πρόχειρο διαγωνισμό.
Ακούγεται εντυπωσιακό, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η μελέτη είχε ως σκοπό τη δημιουργία ενός συστήματος αποτελεσματικότερης εξυπηρέτησης του ανθρώπινου δυναμικού της εταιρείας, σύμφωνα με τις πρακτικές της ορθολογικής διοίκησης και της διοικητικής επιστήμης, αλλά εν τέλει ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην πράξη. Το μόνο που συνέβη ήταν η εκταμίευση του ποσού.
Δεκάδες παρόμοια φιλόδοξα προγράμματα που παρέμειναν απλώς σχέδια επί χάρτου, αλλά κόστισαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο διάστημα των τελευταίων ετών, περιλαμβάνονται στη μακρά λίστα με τις περιβόητες αυτές συμβάσεις.
ΗΣΑΠ
Υπερωρία η... μισή βάρδια
Συμβάσεις, όμως, που «βγάζουν»... μάτια δεν είναι μόνο εκείνες που υπογράφουν κατά συρροή όλα αυτά τα χρόνια οι διοικήσεις των αστικών συγκοινωνιών, αλλά και αυτές των εργαζομένων που εμπεριέχουν ουκ ολίγα «μαργαριτάρια». Σε πολλές περιπτώσεις, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στις ΔΕΚΟ μεταφορών προέβλεπαν προνόμια που ξεπερνούν ακόμη και τα όρια της υπερβολής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι συμβάσεις στον ΗΣΑΠ, όπου οι βάρδιες των εργαζομένων έχουν διάρκεια μόλις 4 ωρών και 15 λεπτών. Ο υπόλοιπος χρόνος εργασίας μέχρι να συμπληρωθεί το οκτάωρο (3 ώρες και 45 λεπτά) χρεώνεται ως υπερωριακή απασχόληση, με αποτέλεσμα το κόστος μισθοδοσίας του οργανισμού να εκτοξεύεται στα ύψη.
> 15 χιλιάδες - δόθηκαν για την παροχή υπηρεσιών ασφαλιστικού συμβούλου, έστω και αν η εταιρεία διαθέτει ήδη ασφαλιστική εταιρεία
> 12,5 χιλιάδες - δόθηκαν με απευθείας ανάθεση σε σύμβαση για τη διαχείριση συμβουλίων της ΕΘΕΛ
ΚΩΣΤΑΣ ΝΑΝΟΣ
