25-01-2011, 02:13 AM
Εγώ πρωτομπήκα σε καινούργιο λεωφορείο στη γραμμή 419, '93 ή '94, όταν εν πάση περιπτώσει είχαν πρωτοέρθει.
Ήταν τα πρώτα Mercedes και θυμάμαι κατ αρχάς την εντύπωση που μου είχε κάνει η ποιότητα κατασκευής τους και η απουσία τριγμών. Επίσης, η ασύλληπτη με τα δεδομένα της εποχής επιτάχυνση ανεξαρτήτως φορτίου, αλλά και το πόσο γρήγορα το σασμάν άφηνε την πρώτη και πέρναγε στη δευτέρα που επίσης τράβαγε δυνατά.
Παρόλα αυτά, τα Ο405Ν1 δεν τα συμπάθησα ποτέ. Κατ΄ αρχάς δεν είχαν την εκμετάλλευση χώρου των παλαιών. Μια αλάνα στο κέντρο, όπου αν ήσουν τυχερός κολλούσες στο παράθυρο, μα σύντομα πολλοί ακόμα στιβαζόντουσαν δίπλα σου. Η κεντρική αλάνα ήταν η εύκολη λύση για να μπορείς να κατέβεις σχετικά εύκολα, αφού ο διάδρομος προς τα πίσω ήταν πολύ στενός. Πέρα από την αλάνα, δύσκολα βολευόσουν αλλού. Στο λεοφορείο αυτό οι όρθιοι ήταν (και είναι) ριγμένοι σε σχέση με τους καθιστούς. Με εκνεύριζαν επίσης τα τρία πλατιά καθίσματα μπροστά (σπατάλη χώρου, ήταν και καλά για άτομα χρήζοντα βοηθείας), και η τετράδα πίσω, με το κενό στα δεξιά. Σύντομα διαπίστωσα ότι στην τετράδα αλλά και στο "σαλονάκι" πιο μπροστά οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές, λόγω θορύβου και θερμοκρασίας το καλοκαίρι.
Τα υφασμάτινα καθίσματα αρχικά μου θύμιζαν "πούλμαν", αν και δεν ήταν αναπαυτικά. Επίσης, η πολύ μαλακή ανάρτηση με έντονες τάσης πλεύσης με ενοχλούσε και αρχικά με ζάλιζε κιολας!
Τέλος, άκρως ενοχλητική μου φαινόταν η αδυναμία του να κινηθεί έστω και 1 δευτερόλεπτο πριν κλείσει εντελώς και τελευταία πόρτα. Σε μια εποχή που οι οδηγοί των Β10Μ αφήναν φρένο με τον επιβάτη ακόμα κρεμασμένο από το χερούλι της σκάλας, ήταν αδιανόητος "γερμανικός υπερπροστατευτιμός" αυτό το σύστημα. Α, κι επίσης ότι πατούσες το κουμπί για στάση και ο οδηγός δεν ήξερε ποια πόρτα πατήθηκε, παρά μόνο ότι πρέπει να κάνει στάση γενικώς και αορίστως. Άσκοπη φθορά και στις πόρτες!
Αργότερα ήρθαν οι ζέστες, τοποθετήθηκαν και τα αισχρά εκείνα Air condition που δεν την παλεύαν και το μόνο που καταφερναν ειναι να κανουν τον κοσμο να κλεινει τα παραθυρα να και πεθαινουμε απο τη μποχα.... και τα αντιπάθησα ακόμα περισσότερο.
Θυμάμαι ότι προτιμούσα να κατέβω μεσογείων με τα πόδια να πάρω 416 Β10Μ για να κατέβω κέντρο με "πραγματικό" λεωφορείο!
Ήταν τα πρώτα Mercedes και θυμάμαι κατ αρχάς την εντύπωση που μου είχε κάνει η ποιότητα κατασκευής τους και η απουσία τριγμών. Επίσης, η ασύλληπτη με τα δεδομένα της εποχής επιτάχυνση ανεξαρτήτως φορτίου, αλλά και το πόσο γρήγορα το σασμάν άφηνε την πρώτη και πέρναγε στη δευτέρα που επίσης τράβαγε δυνατά.
Παρόλα αυτά, τα Ο405Ν1 δεν τα συμπάθησα ποτέ. Κατ΄ αρχάς δεν είχαν την εκμετάλλευση χώρου των παλαιών. Μια αλάνα στο κέντρο, όπου αν ήσουν τυχερός κολλούσες στο παράθυρο, μα σύντομα πολλοί ακόμα στιβαζόντουσαν δίπλα σου. Η κεντρική αλάνα ήταν η εύκολη λύση για να μπορείς να κατέβεις σχετικά εύκολα, αφού ο διάδρομος προς τα πίσω ήταν πολύ στενός. Πέρα από την αλάνα, δύσκολα βολευόσουν αλλού. Στο λεοφορείο αυτό οι όρθιοι ήταν (και είναι) ριγμένοι σε σχέση με τους καθιστούς. Με εκνεύριζαν επίσης τα τρία πλατιά καθίσματα μπροστά (σπατάλη χώρου, ήταν και καλά για άτομα χρήζοντα βοηθείας), και η τετράδα πίσω, με το κενό στα δεξιά. Σύντομα διαπίστωσα ότι στην τετράδα αλλά και στο "σαλονάκι" πιο μπροστά οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές, λόγω θορύβου και θερμοκρασίας το καλοκαίρι.
Τα υφασμάτινα καθίσματα αρχικά μου θύμιζαν "πούλμαν", αν και δεν ήταν αναπαυτικά. Επίσης, η πολύ μαλακή ανάρτηση με έντονες τάσης πλεύσης με ενοχλούσε και αρχικά με ζάλιζε κιολας!
Τέλος, άκρως ενοχλητική μου φαινόταν η αδυναμία του να κινηθεί έστω και 1 δευτερόλεπτο πριν κλείσει εντελώς και τελευταία πόρτα. Σε μια εποχή που οι οδηγοί των Β10Μ αφήναν φρένο με τον επιβάτη ακόμα κρεμασμένο από το χερούλι της σκάλας, ήταν αδιανόητος "γερμανικός υπερπροστατευτιμός" αυτό το σύστημα. Α, κι επίσης ότι πατούσες το κουμπί για στάση και ο οδηγός δεν ήξερε ποια πόρτα πατήθηκε, παρά μόνο ότι πρέπει να κάνει στάση γενικώς και αορίστως. Άσκοπη φθορά και στις πόρτες!
Αργότερα ήρθαν οι ζέστες, τοποθετήθηκαν και τα αισχρά εκείνα Air condition που δεν την παλεύαν και το μόνο που καταφερναν ειναι να κανουν τον κοσμο να κλεινει τα παραθυρα να και πεθαινουμε απο τη μποχα.... και τα αντιπάθησα ακόμα περισσότερο.
Θυμάμαι ότι προτιμούσα να κατέβω μεσογείων με τα πόδια να πάρω 416 Β10Μ για να κατέβω κέντρο με "πραγματικό" λεωφορείο!