14-03-2010, 12:41 AM
Κατασκευασμένη το 1903, στο Τιμπίζ του Βελγίου, η ατμομηχανή «Μηλέαι» είναι η τελευταία από τις πέντε που χρησιμοποίησαν οι Θεσσαλικοί Σιδηρόδρομοι στη γραμμή του Πηλίου. Από τις άλλες τέσσερις, μόνον η «Ιάσων» υπάρχει, αλλά εκτός λειτουργίας. Το περασμένο Σάββατο έκανε το τελευταίο της δρομολόγιο. Για την ακρίβεια, δεν πρόλαβε καν να το ολοκληρώσει.
Ενώ ετοιμαζόταν για το ταξίδι της επιστροφής προς τα Ανω Λεχώνια, εξερράγη ένας αυλός του λέβητά της. Η ζημία δεν είναι μεγαλύτερη από εκατό χιλιάδες ευρώ, αλλά δεν υπάρχουν πια συνεργεία για να επισκευάζουν ατμομηχανές στην Ελλάδα. Στην κατάσταση που βρίσκεται ο ΟΣΕ και με την αδιαφορία που επιδεικνύει για τα μουσειακά τρένα, το ενδεχόμενο η ατμομηχανή μας να ξαναπεράσει αγκομαχώντας από τη μαγευτική γέφυρα του Ταξιάρχη ισοδυναμεί με θαύμα.
Βεβαίως, το τρενάκι του Πηλίου θα συνεχίσει να κινείται τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα, έστω και με μηχανή ντίζελ, μεταμφιεσμένη σε «Μουτζούρη», δίνοντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να απολαύσουν μια από τις ωραιότερες σιδηροδρομικές διαδρομές της Ευρώπης. Αλλά όσοι είδαν το καυτό νερό να εκτινάσσεται από το εσωτερικό της λιλιπούτειας ατμομηχανής, κατάλαβαν ότι εκείνη τη στιγμή, στο σταθμό των Μηλεών, τελείωσε μια εποχή. Και σαν από ένστικτο, δεν είπαν λέξη για μερικά λεπτά.
Οσο παράδοξο και αν ακούγεται, η Ελλάδα δεν έχει διατηρήσει ούτε μία ατμομηχανή σε λειτουργική κατάσταση, παράλειψη που της εξασφαλίζει ακόμη μία θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά. Η «Μηλέαι» είχε παροπλιστεί το 1971 και σκούριαζε σε κάποιο υπόστεγο, στο σταθμό του Βόλου, μέχρι που την ανέστησε ο ενθουσιασμός της Μελίνας.
Η Μελίνα κήρυξε διατηρητέα τη διαδρομή του Πηλίου. Τους σταθμούς που κατασκεύασε ο Εβαρίστο ντε Κίρικο και το σπάνιο τροχαίο υλικό που αφηγείται μια εντυπωσιακή περίοδο της ελληνικής σιδηροδρομικής ιστορίας. Σήμερα, ζητείται ένας άλλος ονειροπόλος για να διασώσει κάποια από τις ατμομηχανές κανονικού πλάτους που έχουν εγκαταλειφθεί στη Θεσσαλονίκη και στην Αμφίκλεια.
Ευτυχώς, υπάρχει ένας, ο 78χρονος Ευθύμης Κοντόπουλος. Υπόδειγμα εθελοντικής δράσης. Από το μηδέν, σχεδόν μόνος του, δημιούργησε το Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλονίκης συγκεντρώνοντας εκθέματα από αποθήκες σ' όλη την Ελλάδα. Ανακατασκεύασε δύο βαγόνια του Οριάν Εξπρές και μερικά εμπορικά από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Και τώρα προσπαθεί να θέσει σε κίνηση δύο εγκαταλειμμένες ατμομηχανές («για να πηγαίνουν τα σχολεία εκδρομή», όπως λέει).
Θα τα καταφέρει, είναι βέβαιο. Αν είχε και λίγη βοήθεια από τον ΟΣΕ. Ή από κάποιο χορηγό...
Ενώ ετοιμαζόταν για το ταξίδι της επιστροφής προς τα Ανω Λεχώνια, εξερράγη ένας αυλός του λέβητά της. Η ζημία δεν είναι μεγαλύτερη από εκατό χιλιάδες ευρώ, αλλά δεν υπάρχουν πια συνεργεία για να επισκευάζουν ατμομηχανές στην Ελλάδα. Στην κατάσταση που βρίσκεται ο ΟΣΕ και με την αδιαφορία που επιδεικνύει για τα μουσειακά τρένα, το ενδεχόμενο η ατμομηχανή μας να ξαναπεράσει αγκομαχώντας από τη μαγευτική γέφυρα του Ταξιάρχη ισοδυναμεί με θαύμα.
Βεβαίως, το τρενάκι του Πηλίου θα συνεχίσει να κινείται τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα, έστω και με μηχανή ντίζελ, μεταμφιεσμένη σε «Μουτζούρη», δίνοντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να απολαύσουν μια από τις ωραιότερες σιδηροδρομικές διαδρομές της Ευρώπης. Αλλά όσοι είδαν το καυτό νερό να εκτινάσσεται από το εσωτερικό της λιλιπούτειας ατμομηχανής, κατάλαβαν ότι εκείνη τη στιγμή, στο σταθμό των Μηλεών, τελείωσε μια εποχή. Και σαν από ένστικτο, δεν είπαν λέξη για μερικά λεπτά.
Οσο παράδοξο και αν ακούγεται, η Ελλάδα δεν έχει διατηρήσει ούτε μία ατμομηχανή σε λειτουργική κατάσταση, παράλειψη που της εξασφαλίζει ακόμη μία θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά. Η «Μηλέαι» είχε παροπλιστεί το 1971 και σκούριαζε σε κάποιο υπόστεγο, στο σταθμό του Βόλου, μέχρι που την ανέστησε ο ενθουσιασμός της Μελίνας.
Η Μελίνα κήρυξε διατηρητέα τη διαδρομή του Πηλίου. Τους σταθμούς που κατασκεύασε ο Εβαρίστο ντε Κίρικο και το σπάνιο τροχαίο υλικό που αφηγείται μια εντυπωσιακή περίοδο της ελληνικής σιδηροδρομικής ιστορίας. Σήμερα, ζητείται ένας άλλος ονειροπόλος για να διασώσει κάποια από τις ατμομηχανές κανονικού πλάτους που έχουν εγκαταλειφθεί στη Θεσσαλονίκη και στην Αμφίκλεια.
Ευτυχώς, υπάρχει ένας, ο 78χρονος Ευθύμης Κοντόπουλος. Υπόδειγμα εθελοντικής δράσης. Από το μηδέν, σχεδόν μόνος του, δημιούργησε το Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλονίκης συγκεντρώνοντας εκθέματα από αποθήκες σ' όλη την Ελλάδα. Ανακατασκεύασε δύο βαγόνια του Οριάν Εξπρές και μερικά εμπορικά από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Και τώρα προσπαθεί να θέσει σε κίνηση δύο εγκαταλειμμένες ατμομηχανές («για να πηγαίνουν τα σχολεία εκδρομή», όπως λέει).
Θα τα καταφέρει, είναι βέβαιο. Αν είχε και λίγη βοήθεια από τον ΟΣΕ. Ή από κάποιο χορηγό...
)
