04-01-2011, 11:38 AM
Το σύστημα των ζωνών είναι λογικό για τα μέσα σταθερής τροχιάς, όπως και η μείωση της διάρκειας στα 60 λεπτά καθώς καμία αστική διαδρομή με οποιοδήποτε τρένο δεν υπερβαίνει τα 60 λεπτά σε διάρκεια.
Για τα λεωφορεία όμως πιστεύω πως το 90λεπτο θα πρέπει να διατηρηθεί, εφόσον πρόκειται για την ίδια γραμμή, καθώς κάποιες γραμμές μεγάλου μήκους (π.χ. 703, 608) θέλουν πάνω από 60 λεπτά για να διανυθούν, και υπάρχει κόσμος που τις χρησιμοποιεί από άκρη σε άκρη.
Γενικά είμαι υπέρ:
- Της κάθετης αύξησης των τιμών των μονών εισιτηρίων, για να αποθαρρύονται οι περιστασιακοί χρήστες
- Της όσο το δυνατόν μικρότερης αύξησης στα εισιτήρια διαρκείας (ημερήσια, εβδομαδιαία, μηνιαία, ετήσια) με μείωση της αύξησης όσο αυξάνεται η διάρκεια του εισιτηρίου, για να ενθαρρύνονται οι τακτικοί χρήστες.
- Την καθιέρωση ελεύθερου πάσου (έναντι συμβολικού αντιτίμου ή και δωρεάν) για συνταξιούχους άνω των 60 ετών ή με αναπηρική σύνταξη, στην δεύτερη όμως περίπτωση να απαιτείται και μεταγενέστερη ιατρική γνωμάτευση γιατί, ως γνωστόν, πολλοί με "αναπηρική" σύνταξη είναι κάτι υγιέστατα κοτσωνάτα γομάρια μέχρι εκεί πάνω.
- Για τους ανήλικους και τους φοιτητές, το μειωμένο εισιτήριο να ισχύει αποκλειστικά και μόνο για μετάβαση από τον τόπο κατοικίας τους (δηλ. τον Δήμο που θα αναγράφεται στο πάσο τους) προς την σχολή τους και τις κεντρικές υπηρεσίες του ιδρύματος που φοιτούν, και όχι για άσχετες διαδρομές. Επίσης κάθε έκπτωση να ισχύει μόνο κατά τις μέρες και ώρες λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Δεν χρειάζεται ο φοιτητής να πληρώνει μειωμένο εισιτήριο για να βγει Σαββατόβραδο για καφέ. Αν θέλει ντε και καλά να πάει για καφέ, ας πληρώσει κανονικά όπως όλοι οι επιβάτες. Αλλιώς να κάτσει σπίτι του και να στρωθεί στο διάβασμα.
Επίσης, μια λύση που εφαρμόζεται σε αρκετές πόλεις είναι τα ημερήσια εισιτήρια και τα "ελευθέρας" (των συνταξιούχων) να μην ισχύουν στην πρωϊνή αιχμή, ώστε να μην υπερφορτώνονται τα μεταφορικά μέσα όταν ο κόσμος πηγαίνει στις δουλειές του.
Για τα λεωφορεία όμως πιστεύω πως το 90λεπτο θα πρέπει να διατηρηθεί, εφόσον πρόκειται για την ίδια γραμμή, καθώς κάποιες γραμμές μεγάλου μήκους (π.χ. 703, 608) θέλουν πάνω από 60 λεπτά για να διανυθούν, και υπάρχει κόσμος που τις χρησιμοποιεί από άκρη σε άκρη.
Γενικά είμαι υπέρ:
- Της κάθετης αύξησης των τιμών των μονών εισιτηρίων, για να αποθαρρύονται οι περιστασιακοί χρήστες
- Της όσο το δυνατόν μικρότερης αύξησης στα εισιτήρια διαρκείας (ημερήσια, εβδομαδιαία, μηνιαία, ετήσια) με μείωση της αύξησης όσο αυξάνεται η διάρκεια του εισιτηρίου, για να ενθαρρύνονται οι τακτικοί χρήστες.
- Την καθιέρωση ελεύθερου πάσου (έναντι συμβολικού αντιτίμου ή και δωρεάν) για συνταξιούχους άνω των 60 ετών ή με αναπηρική σύνταξη, στην δεύτερη όμως περίπτωση να απαιτείται και μεταγενέστερη ιατρική γνωμάτευση γιατί, ως γνωστόν, πολλοί με "αναπηρική" σύνταξη είναι κάτι υγιέστατα κοτσωνάτα γομάρια μέχρι εκεί πάνω.
- Για τους ανήλικους και τους φοιτητές, το μειωμένο εισιτήριο να ισχύει αποκλειστικά και μόνο για μετάβαση από τον τόπο κατοικίας τους (δηλ. τον Δήμο που θα αναγράφεται στο πάσο τους) προς την σχολή τους και τις κεντρικές υπηρεσίες του ιδρύματος που φοιτούν, και όχι για άσχετες διαδρομές. Επίσης κάθε έκπτωση να ισχύει μόνο κατά τις μέρες και ώρες λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Δεν χρειάζεται ο φοιτητής να πληρώνει μειωμένο εισιτήριο για να βγει Σαββατόβραδο για καφέ. Αν θέλει ντε και καλά να πάει για καφέ, ας πληρώσει κανονικά όπως όλοι οι επιβάτες. Αλλιώς να κάτσει σπίτι του και να στρωθεί στο διάβασμα.
Επίσης, μια λύση που εφαρμόζεται σε αρκετές πόλεις είναι τα ημερήσια εισιτήρια και τα "ελευθέρας" (των συνταξιούχων) να μην ισχύουν στην πρωϊνή αιχμή, ώστε να μην υπερφορτώνονται τα μεταφορικά μέσα όταν ο κόσμος πηγαίνει στις δουλειές του.