15-10-2018, 09:38 AM
(Τελευταία τροποποίηση δημοσίευσης: 15-10-2018, 09:41 AM από Citaro. Edited 2 times in total.)
Ξαναζωντανεύω το τόπικ μετά από κάποιες συγκριτικές παρατηρήσεις :
Πρίν λίγες μέρες αναρτήθηκαν σε διάφορα site της Θεσσαλονίκης (και στη διαύγεια) οι αποφάσεις με τις οποίες τροποποιούνται οι γραμμές 2, 3, 8 και γίνονται 101, 102. Μαζί με αυτές υπάρχουν αλλαγές και στα 5, 33. Το άκρως ενδιαφέρον είναι ότι έχουν αναρτήσει και την πλήρη δρομολόγηση των γραμμών (με αριθμό βάρδιας, ώρας έναρξης και λήξης καθώς και κάθε "καρτελάκι" λεωφορείου).
Παρατήρησα ότι σε σχέση με την Αθήνα υπάρχουν ενδιαφέρουσες διαφορές, οι οποίες βοηθάνε στο να διεξάγεται σωστότερη συγκοινωνία σε σχέση με την Αθήνα:
α) Δεν έχουν "κατσαρές", ούτε "διακοπές". Τα οχήματα βγαίνουν το πρωί και μαζεύονται το βράδυ, με δύο βάρδιες ανά όχημα σταθερά.
β) Δεν υπάρχει διαφοροποίηση στις πρωϊνές/απογευματινές υπηρεσίες. Δέκα οχήματα το πρωϊ, δέκα το απόγευμα.
γ) Τα δρομολόγια Σαββάτου και Κυριακής δεν αραιώνουν ουσιωδώς σε σχέση με τις καθημερινές. Πχ. στη γραμμή 33 (με συχνότητες γύρω στα 14-16 λεπτά τις καθημερινές), βγάζουν 9 οχήματα καθημερινή, 7 το Σάββατο και 6 την Κυριακή).
δ) Υπάρχουν υπηρεσίες 9ωρες (με δυο ή τρία διαλείμματα, εκ των οποίων το ένα 30-40 λεπτά και τα άλλα 20λεπτα), ώστε το όχημα να κάθεται παραπάνω ώρες έξω και ο οδηγός να έχει πιό "λάσκα" πρόγραμμα (οκτάωρο δουλεύει στην ουσία αλλά με ενδιάμεσα - απλήρωτα προφανώς - κενά).
Τα πλεονεκτήματα σε σχέση με την Αθήνα :
α) οι "κατσαρές" που τις σιχαίνονται οι οδηγοί, δεν προσφέρουν κάτι σημαντικό καθώς υποχρεώνουν τους οδηγούς να είναι "στο πόδι" 12 ώρες για να βγάλουν 2-3 δρομολόγια το πρωϊ (5:00 - 9:00) και άλλα δύο - τρία το μεσημέρι (13:00 - 17:00). Πολλές φορές είναι οι πρώτες βάρδιες που "κόβονται" ως ανεπάνδρωτες.
Ο λόγος για τον οποίο εφαρμόζονται είναι για να κρατάνε τα οχήματα έξω 20 ώρες, δηλαδή να βγεί ο πρώτος οδηγός στις 05:00, να παραδώσει το όχημα στις 09:00 στον δεύτερο και ο τρίτος να το πάρει στις 17:00 για να το σχολάσει στις 01:00. Παράλληλα, το δεύτερο όχημα πιάνει πχ στις 05:00 με πλήρη βάρδια, παραδίδεται στις 13:00 στον οδηγό της "κατσαρής" μέχρι τις 17:00 και μετά έρχεται άλλος μέχρι τις 01:00.
Όμως το πρόβλημα είναι ότι οι "κατσαρές" δεν βγαίνουν Σαββατοκύριακα, ούτε στα θερινά προγράμματα, κι έτσι τα οχήματα κάθονται έξω το πολύ 16 ώρες (14-15 παραγωγικές), δημιουργώντας κενά στη δρομολόγηση.
Αντίθετα, η Θεσσαλονίκη που εφαρμόζει κάποιες εννιάωρες βάρδιες ανά γραμμή, καταφέρνει και βγάζει οχήματα για 18 ώρες (πχ έναρξη 06:00, παράδοση 15:00 και λήξη 00:00 με δυο οδηγούς) κι έτσι μπορεί να κάνει ομαλή δρομολόγηση όλη τη μέρα, ακόμη και Σαββατοκύριακα.
β) η Θεσσαλονίκη έχει ισοκατανομή δύναμης, και οι συχνότητες ισχύουν όλη τη μέρα. Αντίθετα στην Αθήνα, μια γραμμή ξεκινάει ως δεκάλεπτη το πρωί και καταλήγει 25λεπτη το απόγευμα (λες και ο κόσμος που τη χρησιμοποίησε το πρωϊ δεν πρέπει να γυρίσει σπίτι ή δεν υπάρχουν απογευματινές δουλειές/βόλτες κλπ.)
γ) την Κυριακή ειδικά, η Αθήνα ΔΕΝ ΕΧΕΙ συγκοινωνία. Η δύναμη που βγαίνει, είναι στο 30-40% των οχημάτων της καθημερινής, ενώ λόγω των βαρδιών (14-15 ώρες μόνο δρομολογείται κάθε όχημα έξω), νωρίς το πρωϊ και μετά τις 20:00, πολλές γραμμές μένουν με ένα-δύο οχήματα. Αντίθετα στη Θεσσαλονίκη κυκλοφορείς σχεδόν σαν να είναι καθημερινή και δεν υπάρχει κύρια γραμμή που να μην περνάει στο 10λεπτο, άντε τέταρτο.
Θεωρώ λοιπόν, ότι με μια αλλαγή στις εργασιακές συνθήκες των οδηγών (με "τυράκι" την κατάργηση της "κατσαρής" που καταπονεί τους οδηγούς και είναι αντιπαραγωγική και απάνθρωπη) θα μπορέσει και η Αθήνα να αποκτήσει πιό καλές συγκοινωνίες. Δηλαδή, να καθιερωθεί η εννιάωρη διάρκεια υπηρεσίας του οδηγού (σε κάποιες βάρδιες) με μια ώρα και είκοσι λεπτά συνολικά διαλείμματα, ώστε πάλι να έχουν χρόνο οδήγησης 7h40min. Έτσι, τα οχήματα θα είναι έξω δύο ώρες περισσότερο (18 σύνολο) και θα μπορούν να καλύπτουν πιό σωστά τις ανάγκες δρομολόγησης, χωρίς να χρειάζεται η λύση της "διακοπής" ή της "κατσαρής" για να καλυφθεί η 20ωρη υπηρεσία από έναρξη μέχρι λήξη.
Σας βάζω συνημμένο τον πίνακα της γραμμής 33 για να δείτε τί εννοώ.
Πρίν λίγες μέρες αναρτήθηκαν σε διάφορα site της Θεσσαλονίκης (και στη διαύγεια) οι αποφάσεις με τις οποίες τροποποιούνται οι γραμμές 2, 3, 8 και γίνονται 101, 102. Μαζί με αυτές υπάρχουν αλλαγές και στα 5, 33. Το άκρως ενδιαφέρον είναι ότι έχουν αναρτήσει και την πλήρη δρομολόγηση των γραμμών (με αριθμό βάρδιας, ώρας έναρξης και λήξης καθώς και κάθε "καρτελάκι" λεωφορείου).
Παρατήρησα ότι σε σχέση με την Αθήνα υπάρχουν ενδιαφέρουσες διαφορές, οι οποίες βοηθάνε στο να διεξάγεται σωστότερη συγκοινωνία σε σχέση με την Αθήνα:
α) Δεν έχουν "κατσαρές", ούτε "διακοπές". Τα οχήματα βγαίνουν το πρωί και μαζεύονται το βράδυ, με δύο βάρδιες ανά όχημα σταθερά.
β) Δεν υπάρχει διαφοροποίηση στις πρωϊνές/απογευματινές υπηρεσίες. Δέκα οχήματα το πρωϊ, δέκα το απόγευμα.
γ) Τα δρομολόγια Σαββάτου και Κυριακής δεν αραιώνουν ουσιωδώς σε σχέση με τις καθημερινές. Πχ. στη γραμμή 33 (με συχνότητες γύρω στα 14-16 λεπτά τις καθημερινές), βγάζουν 9 οχήματα καθημερινή, 7 το Σάββατο και 6 την Κυριακή).
δ) Υπάρχουν υπηρεσίες 9ωρες (με δυο ή τρία διαλείμματα, εκ των οποίων το ένα 30-40 λεπτά και τα άλλα 20λεπτα), ώστε το όχημα να κάθεται παραπάνω ώρες έξω και ο οδηγός να έχει πιό "λάσκα" πρόγραμμα (οκτάωρο δουλεύει στην ουσία αλλά με ενδιάμεσα - απλήρωτα προφανώς - κενά).
Τα πλεονεκτήματα σε σχέση με την Αθήνα :
α) οι "κατσαρές" που τις σιχαίνονται οι οδηγοί, δεν προσφέρουν κάτι σημαντικό καθώς υποχρεώνουν τους οδηγούς να είναι "στο πόδι" 12 ώρες για να βγάλουν 2-3 δρομολόγια το πρωϊ (5:00 - 9:00) και άλλα δύο - τρία το μεσημέρι (13:00 - 17:00). Πολλές φορές είναι οι πρώτες βάρδιες που "κόβονται" ως ανεπάνδρωτες.
Ο λόγος για τον οποίο εφαρμόζονται είναι για να κρατάνε τα οχήματα έξω 20 ώρες, δηλαδή να βγεί ο πρώτος οδηγός στις 05:00, να παραδώσει το όχημα στις 09:00 στον δεύτερο και ο τρίτος να το πάρει στις 17:00 για να το σχολάσει στις 01:00. Παράλληλα, το δεύτερο όχημα πιάνει πχ στις 05:00 με πλήρη βάρδια, παραδίδεται στις 13:00 στον οδηγό της "κατσαρής" μέχρι τις 17:00 και μετά έρχεται άλλος μέχρι τις 01:00.
Όμως το πρόβλημα είναι ότι οι "κατσαρές" δεν βγαίνουν Σαββατοκύριακα, ούτε στα θερινά προγράμματα, κι έτσι τα οχήματα κάθονται έξω το πολύ 16 ώρες (14-15 παραγωγικές), δημιουργώντας κενά στη δρομολόγηση.
Αντίθετα, η Θεσσαλονίκη που εφαρμόζει κάποιες εννιάωρες βάρδιες ανά γραμμή, καταφέρνει και βγάζει οχήματα για 18 ώρες (πχ έναρξη 06:00, παράδοση 15:00 και λήξη 00:00 με δυο οδηγούς) κι έτσι μπορεί να κάνει ομαλή δρομολόγηση όλη τη μέρα, ακόμη και Σαββατοκύριακα.
β) η Θεσσαλονίκη έχει ισοκατανομή δύναμης, και οι συχνότητες ισχύουν όλη τη μέρα. Αντίθετα στην Αθήνα, μια γραμμή ξεκινάει ως δεκάλεπτη το πρωί και καταλήγει 25λεπτη το απόγευμα (λες και ο κόσμος που τη χρησιμοποίησε το πρωϊ δεν πρέπει να γυρίσει σπίτι ή δεν υπάρχουν απογευματινές δουλειές/βόλτες κλπ.)
γ) την Κυριακή ειδικά, η Αθήνα ΔΕΝ ΕΧΕΙ συγκοινωνία. Η δύναμη που βγαίνει, είναι στο 30-40% των οχημάτων της καθημερινής, ενώ λόγω των βαρδιών (14-15 ώρες μόνο δρομολογείται κάθε όχημα έξω), νωρίς το πρωϊ και μετά τις 20:00, πολλές γραμμές μένουν με ένα-δύο οχήματα. Αντίθετα στη Θεσσαλονίκη κυκλοφορείς σχεδόν σαν να είναι καθημερινή και δεν υπάρχει κύρια γραμμή που να μην περνάει στο 10λεπτο, άντε τέταρτο.
Θεωρώ λοιπόν, ότι με μια αλλαγή στις εργασιακές συνθήκες των οδηγών (με "τυράκι" την κατάργηση της "κατσαρής" που καταπονεί τους οδηγούς και είναι αντιπαραγωγική και απάνθρωπη) θα μπορέσει και η Αθήνα να αποκτήσει πιό καλές συγκοινωνίες. Δηλαδή, να καθιερωθεί η εννιάωρη διάρκεια υπηρεσίας του οδηγού (σε κάποιες βάρδιες) με μια ώρα και είκοσι λεπτά συνολικά διαλείμματα, ώστε πάλι να έχουν χρόνο οδήγησης 7h40min. Έτσι, τα οχήματα θα είναι έξω δύο ώρες περισσότερο (18 σύνολο) και θα μπορούν να καλύπτουν πιό σωστά τις ανάγκες δρομολόγησης, χωρίς να χρειάζεται η λύση της "διακοπής" ή της "κατσαρής" για να καλυφθεί η 20ωρη υπηρεσία από έναρξη μέχρι λήξη.
Σας βάζω συνημμένο τον πίνακα της γραμμής 33 για να δείτε τί εννοώ.