[marios.ilioupoli]

Στα πολλά που έχουν γραφτεί παραπάνω, οι κινήσεις που έχει σχεδιάσει η ΟΣΥ έχουν γραφτεί και κάποιοι χαρακτηρισμοι σχετικά με εργαζόμενους, καλό θα ήταν να λείπουν.

Προσυπογράφοντας το σχόλιο του Citaro, δε μπορώ να θυμηθώ κάποιον χαρακτηρισμό για εργαζόμενο. Εκτός αν διαφωνούμε στον προσδιορισμό του πραγματικά εργαζόμενου, τον οποίο:
- Δε μπορώ να τον αποδώσω σε αυτούς που θυμήθηκαν ξαφνικά πριν 20 ημέρες να κάνουν τοπική συνέλευση (με ποιους άραγε, γιατί είδα άρθρα που αναφέρονταν σε παρισταμένους από ένα σωρό κλάδους αλλά πουθενά δεν είδα να αναφέρονται στο πλήθος των οδηγών ή των τεχνιτών που συμμετείχε) και πριν μία εβδομάδα να κάνουν γενική συνέλευση (χωρίς απαρτία) στο Ελληνικό! Ήξεραν και πριν 3 μήνες που είχαν εκλογές ότι στα τέλη Ιουνίου το Ελληνικό θα έκλεινε. Τότε μάλλον δε βόλευε η συγκυρία, τώρα ήξεραν να κάνουν τους "μάγκες".
- Δε μπορώ να τον αποδώσω σε αποτυχημένους συνδικαλιστές που κλαίγονται γιατί μετακινούνται σε άλλη θέση, στην ίδια εταιρεία. Ούτε βέβαια και στις παρέες τους που μοιρολατρούν ολημερίς εδώ και ένα μήνα στο facebook μέχρι και γιατί κάποιοι θα ξυπνάνε στις 2:30 για να πάρουν 3:30 το υπηρεσιακό και να βγάλουν όχημα στις 4:30. Μάλλον κάποιοι δούλευαν μόνο 608 και δεν έχουν ιδέα ότι τόσα χρόνια το Ελληνικό έβγαζε και στις 3:30 το ξημέρωμα όχημα για να κάνει το πρώτο του 305 από Λούτσα (εδώ βέβαια άλλοι δουλεύουν τόσα χρόνια Ελληνικό και δεν ξέρουν ότι το τελευταίο Α2 συνεχίζει μέχρι Βάρκιζα και Βάρη).
- Δε μπορώ να τον αποδώσω σε εκείνους των δύο συγκεκριμένων αμαξοστασίων που πέρυσι εξαφάνιζαν τα λεωφορεία. Εκτός αν τα Ν2 του Βοτανικού τα "ταΐζουν" κάτι διαφορετικό από αυτά της Ράλλη. Και αδυνατώ να καταλάβω πως μια εταιρεία -έστω και δημόσια- επέτρεψε τον διασυρμό της και δεν παρέπεμψε την υπόθεση στον Εισαγγελέα για να μάθουμε "τις πταίει".

Λυπάμαι αν διαφωνούμε σε κάτι από αυτά, αλλά νομίζω ότι και κάθε πραγματικά εργαζόμενος έχει αποκηρύξει όλες αυτές τις νοοτροπίες. Κάθε αλλαγή έχει κι ένα κόστος. Οι απόψεις που γράφτηκαν από άτομα που ανήκουν στην κατηγορία του δήθεν εργαζόμενου, νομίζω ότι δεν έχουν απήχηση στους πραγματικά εργαζόμενους. Γιατί δε μπορείς να λες "με ξεβολεύεις και με στέλνεις μακριά από το σπίτι μου" όταν δουλεύεις για να μετακινούνται κάποιοι στην άλλη άκρη του Λεκανοπεδίου ή και εκτός αυτού (Ανατολική και Δυτική Αττική), νωρίς το πρωί ή και αργά το βράδυ, με καύσωνα, με βροχή, με χιόνι, αλλάζοντας πολλές φορές 2 και 3 γραμμές για να φτάσει στον προορισμό του. Και αυτοί είναι που πραγματικά στηρίζουν και οικονομικά την ύπαρξη του κοινωνικού αγαθού της δημόσιας αστικής συγκοινωνίας.