28-07-2012, 03:49 PM
Αγαπημένα Δεινοσαυράκια... θα ήταν το αγαπημένο μου λεωφορείο ever, αν δεν υπήρχαν τα Magirus... και σαν κάτοικος Αγίων Αναργύρων τα "έφαγα στη μάπα" πάρα πολύ, ειδικά με τα 420 και 703! Το 420 τραγωδία, έμπαινες και δεν ήξερες αν θα βγεις! Και μονίμως πηγμένο!! Το 703 πιο light, αφού το παίρναμε απ' την αφετηρία συνηθως! Θυμάμαι χαρακτηριστικά στο 703 να κάθομαι στη γαλαρία (ήμουνα δεν ήμουνα 7 χρονών) και μόλις έβαινε το λεωφορείο στην Κύπρου και γκάζωνε, στην κυριολεξία σηκωνόμουν απ' το κάθισμα μου στον αέρα και ξαναπροσγειωνόμουν!! (ήμουν και πιο ελαφρύς τότε!) Το τι τράνταγμα έπεφτε στις λακούβες δεν περιγράφεται! Επίσης τους θυμάμαι χαρακτηριστικά το καλοκαίρι στο 305 που παίρναμε για να πάμε στη Λούτσα για μπάνιο! Μιλάμε για καθαρά υπεραστικό ταξίδι τότε, περνάγαμε από βουνά και λαγκάδια και κάναμε πάνω από 2 ώρες! Και τις γνωστές ταμπέλες-ανέκδοτο που είχαν μπει από τη δεκαετία του 80 στη λεωφόρο Σπάτων "Είσοδος 1 Αερολιμένα Αθηνών", "Είσοδος 2" κτλ. Κι όλα αυτά μες στο δάσος βέβαια!! Αυτό ήταν ταξίδι. 420 μέχρι Αγ.Παρασκευή κι απο κει 305! Αν και καμιά φορά πηγαίναμε Θησείο και το παίρναμε απ' την αφετηρία για να κάτσουμε! Στην επιστροφή όμως στάνταρ 420! Επίσης θυμάμαι πολύ καθαρά τη χαρά που έκανα όταν μπήκαν δεινόσαυροι στο 024!! Μάλιστα μου έκανε εντύπωση, γιατί νόμιζα ότι δε θα χωρούσαν στα στενά των Κάτω Πατησίων και γι' αυτό δεν τα είχαν βάλει και παλιότερα, μιας και η συγκεκριμένη γραμμή πάντα στέναζε απ' τον κόσμο! Αλλά τελικά χώρεσαν. Κολλούσε βέβαια στάνταρ στη γωνία Παπαντωνίου και Κουρτίδου, αλλά πάντα ξεκόλλαγε!