23-06-2012, 12:21 PM
Το φιλί της ζωής περιμένουν από τον νέο υπουργό Ναυτιλίας οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, από τις οποίες κάποιες έχουν ξεμείνει κυριολεκτικά από ρευστότητα, ενώ όλες σχεδόν καταγράφουν εδώ και πολύ καιρό συνεχόμενες ζημιογόνες χρήσεις και παράλληλα δυσκολεύονται να εξυπηρετήσουν τα συσσωρευμένα χρέη τους που ξεπερνούν πλέον το 1 δισ. ευρώ.
Στελέχη της ακτοπλοϊκής αγοράς και των πιστωτριών εταιρειών θεωρούν πολύ πιθανό το ενδεχόμενο μετά το τέλος της θερινής περιόδου κάποια ή κάποιες από τις εταιρείες του κλάδου να αλλάξουν χέρια και να περάσουν υπό τον έλεγχο των πιστωτριών τραπεζών. Μάλιστα, στην αγορά κυκλοφορούν φήμες ότι μεγάλη εταιρεία πιεζόμενη ασφυκτικά από μεγάλα προβλήματα ρευστότητας είναι κοντά στο κλείσιμο συμφωνίας για την πώληση του δυναμικού των πλοίων της σε μια από τις σημαντικότερες γραμμές του Αιγαίου.
Η κατάσταση στην ελληνική ακτοπλοϊκή αγορά «είναι δραματική» δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο Λεωνίδας Δημητριάδης-Ευγενίδης του Ιδρύματος Ευγενίδη. Ο κ. Δημητριάδης-Ευγενίδης προτείνει έναν ανοικτό διάλογο ανάμεσα σε όλες τις εμπλεκόμενες με τη ναυτιλία πλευρές, ειδάλλως «οι καιροί θα είναι παρά πολύ δύσκολοι σε επίπεδο εξυπηρέτησης των νησιών», λέει. Ο Γιώργος Ξηραδάκης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας XRTC, εκτιμά ότι στη φετινή τρίτη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης στην ακτοπλοΐα, ο τζίρος θα είναι μειωμένος κατά 25%-30%. Η διακίνηση επιβατών θα είναι μειωμένη κατά 20%-25%, τα φορτηγά από 15% έως 20%, ενώ πάνω από 30% θα είναι η μεταφορά Ι.Χ. αυτοκινήτων.
Ενδεικτικό της κρίσης που μαστίζει την ακτοπλοΐα είναι και το γεγονός ότι το 2005 ένας στους τρεις επιβάτες είχε μαζί του και το Ι.Χ. αυτοκίνητο, ενώ το 2012 η αντίστοιχη αναλογία είναι ένα Ι.Χ. για κάθε οκτώ επιβάτες.
Ο Λεωνίδας Δημητριάδης-Ευγενίδης μιλώντας στα «ΝΕΑ» περιγράφει με σκούρα χρώματα την κατάσταση στην ελληνική ακτοπλοΐα: ο κλάδος κατέγραψε ζημιές πλέον των 300 εκατ. ευρώ το 2010, ίσως και λίγο παραπάνω το 2011, ενώ οι προβλέψεις για την τρέχουσα χρονιά δεν θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ιδιαίτερα αισιόδοξες, λόγω καυσίμων και ύφεσης.
Τα δεδομένα στην ακτοπλοΐα, λέει ο κ. Δημητριάδης-Ευγενίδης, εγείρουν έντονες ανησυχίες σε μια περίοδο κατά την οποία τόσο οι μέτοχοι όσο και το τραπεζικό σύστημα φαίνεται ότι έχουν σημαντικές δυσκολίες να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματα των εταιρειών.
«Καθώς τα έξοδα διατηρούνται σε ένα υψηλό επίπεδο με τις εισπράξεις να είναι χαμηλές λόγω της κρίσης, μπορεί να οδηγηθούμε σε μια κατάσταση κατά την οποία δεν θα μπορούν όλες οι ακτοπλοϊκές εταιρίες να συνεχίσουν όπως είναι σήμερα. Για την αντιμετώπιση της κρίσης στην ακτοπλοΐα υποστηρίζει «πως λόγω της έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκεται ο τόπος μας, θα πρέπει να υπάρξει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο το οποίο θα εξασφαλίσει τη βέλτιστη χρήση των περιουσιακών στοιχείων των ακτοπλοϊκών εταιρειών, δηλαδή των πλοίων, κατά έναν τέτοιο τρόπο ο οποίος θα αποφύγει την όποια διασπάθιση πόρων, ενώ θα εξασφαλίζει υψηλό επίπεδο εξυπηρέτησης των νησιών μας». Τέτοιες κινήσεις θα ήταν, από πλευράς κράτους, ο ανασχεδιασμός αφενός των μη ανταποδοτικών τελών και αφετέρου του δικτύου δρομολογίων των πλοίων, δύο ενέργειες που θα είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της τιμής των εισιτηρίων.
Για τη βιωσιμότητα του κλάδου προτείνει την «ύπαρξη ενός ανοικτού διαλόγου μεταξύ όλων των εμπλεκομένων, ώστε να βρεθεί μια πραγματικά πειστική λύση και ο κάθε φορέας να αναλάβει τις δικές του ευθύνες».
Στελέχη της ακτοπλοϊκής αγοράς και των πιστωτριών εταιρειών θεωρούν πολύ πιθανό το ενδεχόμενο μετά το τέλος της θερινής περιόδου κάποια ή κάποιες από τις εταιρείες του κλάδου να αλλάξουν χέρια και να περάσουν υπό τον έλεγχο των πιστωτριών τραπεζών. Μάλιστα, στην αγορά κυκλοφορούν φήμες ότι μεγάλη εταιρεία πιεζόμενη ασφυκτικά από μεγάλα προβλήματα ρευστότητας είναι κοντά στο κλείσιμο συμφωνίας για την πώληση του δυναμικού των πλοίων της σε μια από τις σημαντικότερες γραμμές του Αιγαίου.
Η κατάσταση στην ελληνική ακτοπλοϊκή αγορά «είναι δραματική» δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο Λεωνίδας Δημητριάδης-Ευγενίδης του Ιδρύματος Ευγενίδη. Ο κ. Δημητριάδης-Ευγενίδης προτείνει έναν ανοικτό διάλογο ανάμεσα σε όλες τις εμπλεκόμενες με τη ναυτιλία πλευρές, ειδάλλως «οι καιροί θα είναι παρά πολύ δύσκολοι σε επίπεδο εξυπηρέτησης των νησιών», λέει. Ο Γιώργος Ξηραδάκης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας XRTC, εκτιμά ότι στη φετινή τρίτη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης στην ακτοπλοΐα, ο τζίρος θα είναι μειωμένος κατά 25%-30%. Η διακίνηση επιβατών θα είναι μειωμένη κατά 20%-25%, τα φορτηγά από 15% έως 20%, ενώ πάνω από 30% θα είναι η μεταφορά Ι.Χ. αυτοκινήτων.
Ενδεικτικό της κρίσης που μαστίζει την ακτοπλοΐα είναι και το γεγονός ότι το 2005 ένας στους τρεις επιβάτες είχε μαζί του και το Ι.Χ. αυτοκίνητο, ενώ το 2012 η αντίστοιχη αναλογία είναι ένα Ι.Χ. για κάθε οκτώ επιβάτες.
Ο Λεωνίδας Δημητριάδης-Ευγενίδης μιλώντας στα «ΝΕΑ» περιγράφει με σκούρα χρώματα την κατάσταση στην ελληνική ακτοπλοΐα: ο κλάδος κατέγραψε ζημιές πλέον των 300 εκατ. ευρώ το 2010, ίσως και λίγο παραπάνω το 2011, ενώ οι προβλέψεις για την τρέχουσα χρονιά δεν θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ιδιαίτερα αισιόδοξες, λόγω καυσίμων και ύφεσης.
Τα δεδομένα στην ακτοπλοΐα, λέει ο κ. Δημητριάδης-Ευγενίδης, εγείρουν έντονες ανησυχίες σε μια περίοδο κατά την οποία τόσο οι μέτοχοι όσο και το τραπεζικό σύστημα φαίνεται ότι έχουν σημαντικές δυσκολίες να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματα των εταιρειών.
«Καθώς τα έξοδα διατηρούνται σε ένα υψηλό επίπεδο με τις εισπράξεις να είναι χαμηλές λόγω της κρίσης, μπορεί να οδηγηθούμε σε μια κατάσταση κατά την οποία δεν θα μπορούν όλες οι ακτοπλοϊκές εταιρίες να συνεχίσουν όπως είναι σήμερα. Για την αντιμετώπιση της κρίσης στην ακτοπλοΐα υποστηρίζει «πως λόγω της έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκεται ο τόπος μας, θα πρέπει να υπάρξει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο το οποίο θα εξασφαλίσει τη βέλτιστη χρήση των περιουσιακών στοιχείων των ακτοπλοϊκών εταιρειών, δηλαδή των πλοίων, κατά έναν τέτοιο τρόπο ο οποίος θα αποφύγει την όποια διασπάθιση πόρων, ενώ θα εξασφαλίζει υψηλό επίπεδο εξυπηρέτησης των νησιών μας». Τέτοιες κινήσεις θα ήταν, από πλευράς κράτους, ο ανασχεδιασμός αφενός των μη ανταποδοτικών τελών και αφετέρου του δικτύου δρομολογίων των πλοίων, δύο ενέργειες που θα είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της τιμής των εισιτηρίων.
Για τη βιωσιμότητα του κλάδου προτείνει την «ύπαρξη ενός ανοικτού διαλόγου μεταξύ όλων των εμπλεκομένων, ώστε να βρεθεί μια πραγματικά πειστική λύση και ο κάθε φορέας να αναλάβει τις δικές του ευθύνες».