[marios.ilioupoli]

Πολύς λόγος γίνεται συχνά για τη συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργίες των σωματείων και ειδικά όταν πρόκειται για τις συγκοινωνίες, που στην Ελλάδα ακόμα και μία ολιγόωρη στάση εργασίας ενός σωματείου έχει ταυτιστεί με διακοπή της δρομολόγησης του μέσου που αφορά, αφού το "προσωπικό ασφαλείας" που ορίζουν πολλές φορές τα σωματεία εξυπηρετεί κυρίως την περιφρούρηση των εγκαταστάσεων από τυχόν απεργοσπάστες, παρά την παροχή της ελάχιστης δυνατής υπηρεσίας προς το επιβατικό κοινό για την εξυπηρέτηση τουλάχιστον των σημαντικών αναγκών.

Έτσι,ένα άρθρο της δημοσιογράφου Αλ. Κασσίμη στην "Καθημερινή", σήκωσε "θύελλα" αντιδράσεων από τις διοικήσεις των σωματείων των εργαζομένων στα ΜΜΜ, που έκαναν λόγο για "παραπληροφόρηση" και "αποπροσανατολισμό" της κοινής γνώμης.

Μόνο που τελικά ένα μέρος των αποδείξεων περί των λεγομένων της δημοσιογράφου ήρθε από εργαζομένους της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αφού με μία φωτό που αναρτήθηκε στο blog mixanodigoiose.blogspot.gr αποδεικνύεται ποια είναι η πραγματικότητα με τη συμμετοχή στις απεργίες:


Στη φωτό φαίνονται τα ποσοστά συμμετοχής των εργαζομένων στη Βόρεια Ελλάδα, όπου παρατηρεί κάποιος ότι από τα 62 άτομα προσωπικό, τα 14 είναι σε απεργία, τα 26 σε στάσεις εργασίας, τα 21 σε ανάπαυση-άδειες (!!!!!) και ένας ασθενής. Το πως προέκυψε το 1/3 του προσωπικού να το πετυχαίνει η απεργία σε περίοδο ανάπαυσης ή αδειών είναι ένα κρίσιμο ερώτημα που χρήζει απάντησης.

Και βέβαια χρήσιμο θα ήταν κάποια στιγμή και οι δύο πλευρές, δηλαδή τόσο αυτή της συντάκτριας της "Καθημερινής" και κάθε δημοσιογράφου που θα υποστηρίξει κάτι παρόμοιο αύριο, μεθαύριο, όσο και αυτή των σωματείων των εργαζομένων, που περιορίζονται απλά σε ανακοινώσεις διάψευσης, να παρουσιάζουν και αναλυτικά στοιχεία με τα ποσοστά συμμετοχής των εργαζομένων και πιθανή σύγκρισή τους με μία τυπική ημέρα δίχως απεργίες, για να αντιλαμβάνεται και το επιβατικό κοινό, που προαγοράζει και τις μετακινήσεις του, με τη μηνιαία κάρτα απεριορίστων διαδρομών, για ποιο λόγο πρέπει να σπαταλάει χρήματα σε εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης.

ΥΓ: Ειδικά στην περίπτωση των πολυήμερων στάσεων εργασίας στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αν και από τις 30 μέρες του Ιουνίου και τις πρώτες 14 του Ιουλίου (συνολικά 44), οι αμαξοστοιχίες σε όλο το δίκτυο κυκλοφόρησαν μόνο τις 26 εξ' αυτών και από τις υπόλοιπες μόνο οι 3 ήταν ημέρες με 24ωρη απεργία, οι επιβάτες με κάρτες πολλαπλών διαδρομών θα λάβουν παράταση στη διάρκεια ισχύος μόλις για 3+5 ημέρες από τις 18 των κινητοποιήσεων, αφού για τις περιπτώσεις των στάσεων εργασίας, κάθε 3 ημέρες με στάσεις θεωρούνται ως 1 ημέρα απεργίας.
ΥΓ2: Σε ακόμα χειρότερη θέση οι κάτοχοι καρτών απεριορίστων διαδρομών για τα μέσα του Ομίλου ΟΑΣΑ, αφού, ανεξάρτητα με το αν μετρήσαμε αρκετές ημέρες με στάσεις εργασίας μέσα στον Ιούνιο, δεν προβλέπεται αποζημίωση για αυτές, παρά μόνο για 24ωρες απεργίες.

[nikos1991]

Στη φωτό φαίνονται τα ποσοστά συμμετοχής των εργαζομένων στη Βόρεια Ελλάδα, όπου παρατηρεί κάποιος ότι από τα 62 άτομα προσωπικό, τα 14 είναι σε απεργία, τα 26 σε στάσεις εργασίας, τα 21 σε ανάπαυση-άδειες (!!!!!) και ένας ασθενής. Το πως προέκυψε το 1/3 του προσωπικού να το πετυχαίνει η απεργία σε περίοδο ανάπαυσης ή αδειών είναι ένα κρίσιμο ερώτημα που χρήζει απάντησης.

Είναι λογικός αριθμός οι 21 αδειούχοι. Μιλάμε για τη διεύθυνση κυκλοφορίας αμαξοστοιχιών (ΔΙ.Κ.ΑΜ), άρα για μηχανοδηγούς και προϊστάμενους αμαξοστοιχιών που εργάζονται σε με κυλιόμενες ημέρες ανάπαυσης. Αφού δουλεύουν περίπου 250 από τις 365 μέρες του χρόνου (δεν ψάχνω τι επιπλέον άδειες μπορεί να έχουν, γονικές κτλ) είναι λογικό μια τυπική μέρα να λείπει σε άδεια περίπου το 32,5% της μονάδας, το οποίο είναι λίγο μικρότερο τις καθημερινές και λίγο μεγαλύτερο τα ΣΚ που κινούνται λιγότερα προαστιακά τραίνα. Το 21/62 είναι το 34% των εργαζομένων, οπότε είναι λογικό ποσοστό απουσίας, λόγω ρεπό - θερινών αδειών. Νομίζω πως γενικότερα δεν ήταν καλό παράδειγμα από την πλευρά των συνδικαλ(η)στών το έγγραφο από διεύθυνση που δουλεύει 24/7, κυρίως γιατί ανοίγει στόματα, αντί να κλείνει, όπως εκείνοι θα επιθυμούσαν.