13-01-2010, 01:25 PM
Tης Αγγελικης Στουπακη
Παρά τη μεγάλη αύξηση των Ι.Χ. τις τελευταίες δεκαετίες, εξακολουθούν να είναι πολλοί εκείνοι που δεν διαθέτουν ιδιωτικό μέσο μεταφοράς. Τώρα θα προστεθούν και όσοι καταθέτουν τις πινακίδες τους γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τα υπέρογκα τέλη που επέβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση και διατήρησε η τωρινή. Και υπάρχουν βέβαια πλήθος άλλοι, στην Αθήνα κυρίως, που σπανίως χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους, για ν’ αποφύγουν τα μποτιλιαρίσματα και τα προβλήματα στάθμευσης.
Το να απαξιωθεί το ιδιωτικό αυτοκίνητο ως καθημερινό μέσο μετακίνησης είναι, εδώ και πολύ καιρό, ένας μείζων στόχος, τόσο για περιβαλλοντικούς όσο και για κυκλοφοριακούς λόγους. Αν κρίνουμε από την κατάσταση στους δρόμους και στην ατμόσφαιρα της Αθήνας, η επίτευξή του απέχει πολύ, ωστόσο τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Το μετρό σίγουρα έχει συμβάλει αισθητά στην πιο άνετη και γρήγορη μετακίνησή μας, κι έχει δώσει σε πολλούς τη δυνατότητα να μη χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους. Οσο κι αν επεκταθεί, όμως, ποτέ δεν θα αντικαταστήσει τελείως τις «επίγειες» συγκοινωνίες. Υπάρχουν, και πάντα θα υπάρχουν, πυκνοκατοικημένες συνοικίες και προάστια που εξυπηρετούνται μόνο από τα λεωφορεία.
Ωστόσο, η εμπειρία όσων τα χρησιμοποιούμε δείχνει ότι οι λεωφορειακές συγκοινωνίες όχι μόνο δεν βελτιώνονται, αλλά τελευταία έχουν χειροτερέψει. Αραιότερα δρομολόγια, οχήματα που φαίνεται ότι δεν συντηρούνται καλά, απελπιστική αναμονή στις στάσεις (ας είναι καλά τα ταξί) τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
Ενίοτε, μάλιστα, οι ιθύνοντες του ΟΑΣΑ ανακηρύσσουν «συγκοινωνιακές αργίες» εργάσιμες μέρες. Το διαπίστωσα την περασμένη εβδομάδα, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς: νωρίς το απόγευμα, τα μαγαζιά ανοιχτά, πλήθος άνθρωποι στους δρόμους να επιστρέφουν από τη δουλειά τους ή να τρέχουν για τα τελευταία ψώνια. Τα λεωφορεία, όμως, σχεδόν άφαντα. Και η απάντηση σε όσους απαυδισμένοι καλούσαν το 185, το τηλεφωνικό κέντρο ενημέρωσης του ΟΑΣΑ; «Σήμερα τα δρομολόγια είναι σαν της Κυριακής».
9/1/2010
Παρά τη μεγάλη αύξηση των Ι.Χ. τις τελευταίες δεκαετίες, εξακολουθούν να είναι πολλοί εκείνοι που δεν διαθέτουν ιδιωτικό μέσο μεταφοράς. Τώρα θα προστεθούν και όσοι καταθέτουν τις πινακίδες τους γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τα υπέρογκα τέλη που επέβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση και διατήρησε η τωρινή. Και υπάρχουν βέβαια πλήθος άλλοι, στην Αθήνα κυρίως, που σπανίως χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους, για ν’ αποφύγουν τα μποτιλιαρίσματα και τα προβλήματα στάθμευσης.
Το να απαξιωθεί το ιδιωτικό αυτοκίνητο ως καθημερινό μέσο μετακίνησης είναι, εδώ και πολύ καιρό, ένας μείζων στόχος, τόσο για περιβαλλοντικούς όσο και για κυκλοφοριακούς λόγους. Αν κρίνουμε από την κατάσταση στους δρόμους και στην ατμόσφαιρα της Αθήνας, η επίτευξή του απέχει πολύ, ωστόσο τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Το μετρό σίγουρα έχει συμβάλει αισθητά στην πιο άνετη και γρήγορη μετακίνησή μας, κι έχει δώσει σε πολλούς τη δυνατότητα να μη χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους. Οσο κι αν επεκταθεί, όμως, ποτέ δεν θα αντικαταστήσει τελείως τις «επίγειες» συγκοινωνίες. Υπάρχουν, και πάντα θα υπάρχουν, πυκνοκατοικημένες συνοικίες και προάστια που εξυπηρετούνται μόνο από τα λεωφορεία.
Ωστόσο, η εμπειρία όσων τα χρησιμοποιούμε δείχνει ότι οι λεωφορειακές συγκοινωνίες όχι μόνο δεν βελτιώνονται, αλλά τελευταία έχουν χειροτερέψει. Αραιότερα δρομολόγια, οχήματα που φαίνεται ότι δεν συντηρούνται καλά, απελπιστική αναμονή στις στάσεις (ας είναι καλά τα ταξί) τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
Ενίοτε, μάλιστα, οι ιθύνοντες του ΟΑΣΑ ανακηρύσσουν «συγκοινωνιακές αργίες» εργάσιμες μέρες. Το διαπίστωσα την περασμένη εβδομάδα, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς: νωρίς το απόγευμα, τα μαγαζιά ανοιχτά, πλήθος άνθρωποι στους δρόμους να επιστρέφουν από τη δουλειά τους ή να τρέχουν για τα τελευταία ψώνια. Τα λεωφορεία, όμως, σχεδόν άφαντα. Και η απάντηση σε όσους απαυδισμένοι καλούσαν το 185, το τηλεφωνικό κέντρο ενημέρωσης του ΟΑΣΑ; «Σήμερα τα δρομολόγια είναι σαν της Κυριακής».
9/1/2010