[Sotirisdim4]

Συνεχίζοντας με τις στάσεις τύπου ΜΗΤΣΟΣ-ΑΝΝΑ στα Μελίσσια, ο ΟΑΣΑ ίδρυσε την (πιθανώς) προσωρινή στάση ΠΑΝΟΣ επί της ομώνυμης οδού στη Βουλιαγμένη, λόγω των έργων στην Ποσειδώνος που άλλαξαν την πορεία των 115, 117 και 122.

[marios.ilioupoli]

Παν (ο) : θεότητα που συνήθως παριστάνονταν με πόδια, κέρατα και γένια τράγου και ενσάρκωνε τη γενετήσια δύναμη της ζωής (Γ. Μπαμπινιώτης, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας)

Πανός (γενική) : οδός της Βουλιαγμένης από την οποία διέρχονται προσωρινά τα τροχοφόρα κατά τη διάρκεια των αντιπλημμυρικών επί της λεωφόρου Ποσειδώνος.

Όσο για τη στάση ΜΗΤΣΟΣ-ΑΝΝΑ, δεν αποτελεί κάποια ξεχωριστή κατηγορία στάσεων όσο αφορά την ονομασία της, αφού είναι γνωστό ότι η ονοματοδοσία βασίζεται σε οδούς ή άλλα σημεία ενδιαφέροντος γύρω από τη θέση της κάθε στάσης (εν προκειμένω υπάρχει ξενοδοχείο "ΜΗΤΣΟΣ-ΑΝΝΑ στην τοποθεσία αυτή των Μελισσίων).

[antonis]

Όσο για τη στάση ΜΗΤΣΟΣ-ΑΝΝΑ, δεν αποτελεί κάποια ξεχωριστή κατηγορία στάσεων όσο αφορά την ονομασία της, αφού είναι γνωστό ότι η ονοματοδοσία βασίζεται σε οδούς ή άλλα σημεία ενδιαφέροντος γύρω από τη θέση της κάθε στάσης (εν προκειμένω υπάρχει ξενοδοχείο "ΜΗΤΣΟΣ-ΑΝΝΑ στην τοποθεσία αυτή των Μελισσίων).[/i]

Για την ακρίβεια ήταν διάσημη ταβέρνα από την δεκαετία του '60.

[Achilleas-Lykavittos]

Περίεργη ονομασία μου είχε φανεί παλιότερα, όταν πέρασα από τη Ν.Ιωνία, η στάση Μυρουάρ. Ψάχνοντας λίγο στο ίντερνετ, είδα πως επρόκειτο για παλιό χώρο διασκέδασης, στον οποίο μάλιστα είχε εγκατασταθεί και ιταλική φρουρά κατά την κατοχή. Αργότερα γκρεμίστηκε (μάλλον ήταν παραπάνω από ένα κτίριο) και ανεγέρθηκε μετά το Ionia Center.

[Giannis]

Παρόμοια περίπτωση είναι και η στάση Κομπαρσίτα στην λεωφόρο Δεκελείας στην Νέα Φιλαδέλφεια. Αρχικά κι εγώ δεν ήξερα την προέλευση της ονομασίας. Είχα ακούσει από φίλο, του οποίου οι γονείς μεγάλωσαν στην περιοχή, ότι Κομπαρσίτα ονομαζόταν ένα νυχτερινό κέντρο αλλά πριν λίγα χρόνια είδα δημοσιεύματα στον τοπικό, κυρίως ηλεκτρονικό, τύπο για το συγκεκριμένο κέντρο.

Πλέον το νυχτερινό κέντρο δεν λειτουργεί και έχει γίνει σουπερμάρκετ. Την δεκαετία του '90 το θυμάμαι να ανήκει στον Νικολαΐδη, μετά έγινε Ατλάντικ και τώρα είναι ΑΒ Βασιλόπουλος.

Παραθέτω και 2 σχετικά δημοσιεύματα από τον τοπικό τύπο και ένα από την εφημερίδα των συντακτών. Να σημειώσω ότι αρχικά η Κομπαρσίτα είναι είδος χορού, θυμάμαι ότι πρώτη φορά έμαθα ότι είναι χορός από την τότε δασκάλα χορού και με σκάλωσε ελαφρώς.

[...] Η Κομπαρσίτα παίχτηκε από πολλές και διαφορετικές ορχήστρες, από λαϊκές μέχρι δημοτικές. Άρεσε τόσο πολύ στους Έλληνες αυτό το τάνγκο, ώστε κάμποσα νυχτερινά κέντρα πήραν το όνομά της. Το πιο γνωστό από αυτά, κι εδώ ερχόμαστε στη χαοτική διαδρομή των τοπωνυμίων, ήταν φυσικά η «Κομπαρσίτα», το εξοχικό κέντρο στη Νέα Φιλαδέλφεια, κοντά σε μία από τις εισόδους του Άλσους, δίπλα σχεδόν από το συγκρότημα των εργατικών πολυκατοικιών της Φιλαδέλφειας.

Σήμερα η παλιά «Κομπαρσίτα» δεν υπάρχει, έχει γίνει σούπερ μάρκετ. Όπως στο μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Εκο, «Το όνομα του Ρόδου», που είναι το μόνο που απομένει από το λουλούδι όταν χαθεί το ίδιο και η ευωδιά του, έτσι και από το νυχτερινό κέντρο έχει απομείνει μόνο το όνομά του: «Κομπαρσίτα» είναι το όνομα μιας στάσης λεωφορείων, στην άνοδο της λεωφόρου Δεκελείας, στο σημείο του παλιού κέντρου.

Για μας, εννοώ για τα παιδιά που μεγάλωσαν στις εργατικές πολυκατοικίες, όλη η περιοχή γύρω από τη στάση ονομάζεται Κομπαρσίτα. Η αίγλη του μαγαζιού, που μεσουρανούσε στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, άφησε στη γειτονιά τον απόηχό της.

Οι παλιοί Φιλαδελφειώτες θυμούνται ακόμα τα αστέρια του λαϊκού και ελαφρολαϊκού πενταγράμμου που ανέβηκαν στο πάλκο της «Κομπαρσίτας»: από τον Καζαντζίδη, τη Μαρινέλλα και τον Μενιδιάτη, μέχρι τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, τον Τώνη Μαρούδα, τη Σούλη Σαμπάχ και τη Μαίρη Λίντα. [...]

Από εδώ.

Και τα δύο άρθρα του τοπικού τύπου είναι τα παρακάτω:

https://evangelinoscostas.wordpress.com/...%B9%CE%B1/

https://www.filadelfia-xalkidona.gr/2018...%84%CE%B1/