07-12-2013, 11:33 PM
Κάτσε ρε Βασίλη για να βάλουμε λίγο τα πράγματα στη θέση τους...
Από εσένα δεν έμαθα (και το επιβεβαίωσα μετέπειτα αρμοδίως) το ενδιαφέρον της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για τα Β10ΜΑ;
Είναι ή όχι γεγονός ότι τα "φορτηγά" της Θεσσαλονίκης έσωσαν συγκοινωνιακά την Πάτρα (και όχι μόνο μια φορά) διαφορετικά θα κυκλοφορούσαν ακόμη με παρατάσεις τα πατρινά ερείπια μέχρι να αφήσουν τα κόκκαλά τους στο δρόμο;
Είναι ή όχι γεγονός ότι τα Ν1 (ή όποια άλλα αγοράζονταν) έχουν ως μεταφορικό έργο την τροφοδοσία του προαστιακού ΑΝΕΥ ΚΟΜΙΣΤΡΟΥ; Γιατί τότε μιλάμε για συνδυασμένη οδική-σιδηροδρομική μεταφορά και ούτε το υπουργείο μπορεί να αρνηθεί την χορήγηση αδειών ούτε και έχουν κάποιο λόγο επ' αυτού οι μέτοχοι του ΑΚΤΕΛ (σου θυμίζω την έκβαση της υπόθεσης στο δικαστήριο σχετικά με το αίτημα ασφαλιστικών μέτρων του ΑΚΤΕΛ)
Είσαι ενήμερος ή όχι τόσο από εμένα όσο και από άλλες πηγές για τον πραγματικό λόγο που δεν κυκλοφορούν τα Ν1; (μη δημιοσιεύσιμος - όποιος ενδιαφέρεται και εφόσον τον γνωρίζω προσωπικά ώστε να τον εμπιστεύομαι να τον ενημερώσω ευχαρίστως με πμ)
Είναι γεγονός ή όχι το γεγονός ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ τελικά δεν είναι και τόσο ευχαριστημένη με τα "καλύτερα οχήματα που πέρασαν από την Ελλάδα" και ότι εξέτασε μάλιστα και το ενδεχόμενο αναστροφής πώλησης και επιστροφής τους στις ΟΣΥ, μεταξύ άλλων μετά το ευτράπελο που συνέβη στη διάρκεια παράδοσης σε ένα από τα οχήματα;
Σε μια πόλη τέτοιου μεγέθους στην οποία η αστική οδική συγκοινωνία είναι σε επίπεδο Μπανανίας με απαράδεκτες συχνότητες σε κεντρικές γραμμές στην αιχμή και με περιοχές ολόκληρες που βλέπουν λεωφορείο αραιά και που, με αναλογικά υπερβολικό κόμιστρο (και λειτουργικά έξοδα για τους μετόχους) όταν ο συγκοινωνιακός ακτιβισμός εξαντλείται στα οχήματα και πιο συγκεκριμένα στο αν διαθέτουν κουρτινάκια ή όχι, πόσες πόρτες έχουν, αν έχουν σκαλιά ή όχι και πόσο αποδίδει ο κλιματισμός βέβαια μάλλον δεν πρέπει να περιμένουμε κάτι διαφορετικό. Τελικά πράγματι ο καθένας έχει το επίπεδο και την ποιότητα μεταφοράς που του αναλογεί κατά που φαίνεται...
Ας διαλύσουμε με την ευκαιρία και ένα μύθο ακόμη. Τα Ο405Ν1 αγοράστηκαν με σκανδαλώδη φωτογραφικό διαγωνισμό, πανάκριβα αναλογικά (40% ακριβότερα από ότι θα αγοραζόταν ένα κανονικού δαπέδου Ο405) και παρουσίασαν ένα ιδαίτερα χαμηλο βαθμό αξιοπιστίας διεθνώς, 58%, στον μέσο όρο της κατηγορίας των προσφερόμενων οχημάτων την εποχή εκείνη. Ο μεγάλος αριθμός τους στην Αθήνα και η αρκετά οργανωμένη τεχνική υποστήριξή τους και η σταδιακή εξοικείωση των τεχνιτών με τον τύπο σε συνδυασμό αργότερα με την προμήθεια των Ν2 πέτυχαν να καλύπουν τις όποιες παθογένειες τους στα μάτια των επιβατών. Αδιάψευστος μάρτυρας όμως του γεγονότος ότι τις μισές ημέρες του χρόνου ήταν στα αμαξοστάσια και στις βάσεις συντήρησης είναι ο εξαιρετικά χαμηλός αριθμός διανυθέντων χιλιομέτρων όσων έχουν βγει προς πώληση ο οποίος όπως γνωρίζεις καλά είναι από 750.000 εως κάτι λιγότερο από εκατομμύριο ενώ ταυτόχρονα το σχεδόν μηδενικό ενδιαφέρον από φορείς που ασχολούνται με την πραγματική αστική συγκοινωνία (ΑΚΤΕΛ, ξένοι οργανισμοί) δείχνει να επιβεβαιώνει την αναξιοπιστία τους. Την ίδια στιγμή στην Θεσσαλονίκη, τα "φορτηγά" ή "κινούμενα παλιοσίδερα" όργωναν την πόλη εξασφαλίζοντας μέχρι και τρίλεπτες χρονοαποστάσεις, μεταφέροντας εκατομμύρια επιβάτες στην μόλις 15χρονη ζωή τους, ενώ αν και ήταν ουσιαστικά one off οχήματα έχουν να καταθέσουν ως απόδειξη αξιοπιστίας τη διαρκή κυκλοφορία τους συγκεντρώνοντας ακόμη και πάνω από 100.000 χιλιόμετρα το χρόνο μεταφορικού έργου ενώ αν και αγοράστηκαν με ίδια κεφάλαια και όχι με δημόσιο χρήμα έβγαλαν με τον καλύτερο τρόπο τα λεφτά τους εκποιούμενα στο τέλος της (σύντομης βάσει νομοθεσίας, μόλις 15ετούς) ωφέλιμης ζωής στην υπολειμματική τους αξία ως παλιοσίδερα. Το ότι αυτό που φεύγει ως σκραπ από την Θεσσαλονίκη ή την Δυτική Ευρώπη καταλήγει στην Πάτρα ή την Ανατολική Ευρώπη ως μάχιμο λεωφορείο μάλλον εσένα θα πρέπει να προβληματίσει και όχι εμένα. Και μερικές ιστορικές πληροφορίες συμπληρωματικά. Το 1993 μετά την παρουσίασή τους στις ΣΕΠ ένα από τα Ο405Ν παρουσιάστηκε στην Θεσσαλονίκη, δοκιμάστηκε και απορρίφθηκε ως ακατάλληλο. Το ίδιο συνέβη και με το C93.405N (και ουδέποτε Βεργίνα) της ΕΛΒΟ. Το Scania MaxCi πάλι με ημιχαμηλού δαπέδου διάταξη εσωτερικού στη δοκιμή απέδειξε την αξία του ως επιλογή κάτι που έπαιξε το ρόλο του στην μετέπειτα αγορά των Scania το 1995 τα οποία και μέχρι πρότινος έγραφαν καθημερινά την ιστορία τους στο δρόμο - τα μεταγενέστερα δε, ακόμη συνεχίζουν.
Απο στείρα γκρίνια και κατευθυνόμενες αστήρικτες κατηγορίες για τη δημιουργία εντυπώσεων έχουμε χορτάσει, προτάσεις, λύσεις και έργο δεν βλέπουμε... Και για να μην παρεξηγούμαστε, δεν απευθύνομαι - μόνο - σε εσένα, άλλωστε στα έχω ξαναπεί και από κοντά και τηλεφωνικά. Συνολικά αναφέρομαι...
Από εσένα δεν έμαθα (και το επιβεβαίωσα μετέπειτα αρμοδίως) το ενδιαφέρον της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για τα Β10ΜΑ;
Είναι ή όχι γεγονός ότι τα "φορτηγά" της Θεσσαλονίκης έσωσαν συγκοινωνιακά την Πάτρα (και όχι μόνο μια φορά) διαφορετικά θα κυκλοφορούσαν ακόμη με παρατάσεις τα πατρινά ερείπια μέχρι να αφήσουν τα κόκκαλά τους στο δρόμο;
Είναι ή όχι γεγονός ότι τα Ν1 (ή όποια άλλα αγοράζονταν) έχουν ως μεταφορικό έργο την τροφοδοσία του προαστιακού ΑΝΕΥ ΚΟΜΙΣΤΡΟΥ; Γιατί τότε μιλάμε για συνδυασμένη οδική-σιδηροδρομική μεταφορά και ούτε το υπουργείο μπορεί να αρνηθεί την χορήγηση αδειών ούτε και έχουν κάποιο λόγο επ' αυτού οι μέτοχοι του ΑΚΤΕΛ (σου θυμίζω την έκβαση της υπόθεσης στο δικαστήριο σχετικά με το αίτημα ασφαλιστικών μέτρων του ΑΚΤΕΛ)
Είσαι ενήμερος ή όχι τόσο από εμένα όσο και από άλλες πηγές για τον πραγματικό λόγο που δεν κυκλοφορούν τα Ν1; (μη δημιοσιεύσιμος - όποιος ενδιαφέρεται και εφόσον τον γνωρίζω προσωπικά ώστε να τον εμπιστεύομαι να τον ενημερώσω ευχαρίστως με πμ)
Είναι γεγονός ή όχι το γεγονός ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ τελικά δεν είναι και τόσο ευχαριστημένη με τα "καλύτερα οχήματα που πέρασαν από την Ελλάδα" και ότι εξέτασε μάλιστα και το ενδεχόμενο αναστροφής πώλησης και επιστροφής τους στις ΟΣΥ, μεταξύ άλλων μετά το ευτράπελο που συνέβη στη διάρκεια παράδοσης σε ένα από τα οχήματα;
Σε μια πόλη τέτοιου μεγέθους στην οποία η αστική οδική συγκοινωνία είναι σε επίπεδο Μπανανίας με απαράδεκτες συχνότητες σε κεντρικές γραμμές στην αιχμή και με περιοχές ολόκληρες που βλέπουν λεωφορείο αραιά και που, με αναλογικά υπερβολικό κόμιστρο (και λειτουργικά έξοδα για τους μετόχους) όταν ο συγκοινωνιακός ακτιβισμός εξαντλείται στα οχήματα και πιο συγκεκριμένα στο αν διαθέτουν κουρτινάκια ή όχι, πόσες πόρτες έχουν, αν έχουν σκαλιά ή όχι και πόσο αποδίδει ο κλιματισμός βέβαια μάλλον δεν πρέπει να περιμένουμε κάτι διαφορετικό. Τελικά πράγματι ο καθένας έχει το επίπεδο και την ποιότητα μεταφοράς που του αναλογεί κατά που φαίνεται...
Ας διαλύσουμε με την ευκαιρία και ένα μύθο ακόμη. Τα Ο405Ν1 αγοράστηκαν με σκανδαλώδη φωτογραφικό διαγωνισμό, πανάκριβα αναλογικά (40% ακριβότερα από ότι θα αγοραζόταν ένα κανονικού δαπέδου Ο405) και παρουσίασαν ένα ιδαίτερα χαμηλο βαθμό αξιοπιστίας διεθνώς, 58%, στον μέσο όρο της κατηγορίας των προσφερόμενων οχημάτων την εποχή εκείνη. Ο μεγάλος αριθμός τους στην Αθήνα και η αρκετά οργανωμένη τεχνική υποστήριξή τους και η σταδιακή εξοικείωση των τεχνιτών με τον τύπο σε συνδυασμό αργότερα με την προμήθεια των Ν2 πέτυχαν να καλύπουν τις όποιες παθογένειες τους στα μάτια των επιβατών. Αδιάψευστος μάρτυρας όμως του γεγονότος ότι τις μισές ημέρες του χρόνου ήταν στα αμαξοστάσια και στις βάσεις συντήρησης είναι ο εξαιρετικά χαμηλός αριθμός διανυθέντων χιλιομέτρων όσων έχουν βγει προς πώληση ο οποίος όπως γνωρίζεις καλά είναι από 750.000 εως κάτι λιγότερο από εκατομμύριο ενώ ταυτόχρονα το σχεδόν μηδενικό ενδιαφέρον από φορείς που ασχολούνται με την πραγματική αστική συγκοινωνία (ΑΚΤΕΛ, ξένοι οργανισμοί) δείχνει να επιβεβαιώνει την αναξιοπιστία τους. Την ίδια στιγμή στην Θεσσαλονίκη, τα "φορτηγά" ή "κινούμενα παλιοσίδερα" όργωναν την πόλη εξασφαλίζοντας μέχρι και τρίλεπτες χρονοαποστάσεις, μεταφέροντας εκατομμύρια επιβάτες στην μόλις 15χρονη ζωή τους, ενώ αν και ήταν ουσιαστικά one off οχήματα έχουν να καταθέσουν ως απόδειξη αξιοπιστίας τη διαρκή κυκλοφορία τους συγκεντρώνοντας ακόμη και πάνω από 100.000 χιλιόμετρα το χρόνο μεταφορικού έργου ενώ αν και αγοράστηκαν με ίδια κεφάλαια και όχι με δημόσιο χρήμα έβγαλαν με τον καλύτερο τρόπο τα λεφτά τους εκποιούμενα στο τέλος της (σύντομης βάσει νομοθεσίας, μόλις 15ετούς) ωφέλιμης ζωής στην υπολειμματική τους αξία ως παλιοσίδερα. Το ότι αυτό που φεύγει ως σκραπ από την Θεσσαλονίκη ή την Δυτική Ευρώπη καταλήγει στην Πάτρα ή την Ανατολική Ευρώπη ως μάχιμο λεωφορείο μάλλον εσένα θα πρέπει να προβληματίσει και όχι εμένα. Και μερικές ιστορικές πληροφορίες συμπληρωματικά. Το 1993 μετά την παρουσίασή τους στις ΣΕΠ ένα από τα Ο405Ν παρουσιάστηκε στην Θεσσαλονίκη, δοκιμάστηκε και απορρίφθηκε ως ακατάλληλο. Το ίδιο συνέβη και με το C93.405N (και ουδέποτε Βεργίνα) της ΕΛΒΟ. Το Scania MaxCi πάλι με ημιχαμηλού δαπέδου διάταξη εσωτερικού στη δοκιμή απέδειξε την αξία του ως επιλογή κάτι που έπαιξε το ρόλο του στην μετέπειτα αγορά των Scania το 1995 τα οποία και μέχρι πρότινος έγραφαν καθημερινά την ιστορία τους στο δρόμο - τα μεταγενέστερα δε, ακόμη συνεχίζουν.
Απο στείρα γκρίνια και κατευθυνόμενες αστήρικτες κατηγορίες για τη δημιουργία εντυπώσεων έχουμε χορτάσει, προτάσεις, λύσεις και έργο δεν βλέπουμε... Και για να μην παρεξηγούμαστε, δεν απευθύνομαι - μόνο - σε εσένα, άλλωστε στα έχω ξαναπεί και από κοντά και τηλεφωνικά. Συνολικά αναφέρομαι...