+- Leoforeia.gr | Forum (https://leoforeia.gr/forum)
+-- Συζήτηση: Αστικές Συγκοινωνίες (https://leoforeia.gr/forum/forumdisplay.php?fid=41)
+--- Συζήτηση: Αστικές Συγκοινωνίες Αθηνών (https://leoforeia.gr/forum/forumdisplay.php?fid=13)
+---- Συζήτηση: Γενική Συζήτηση (https://leoforeia.gr/forum/forumdisplay.php?fid=16)
+---- Θέμα: Τρίτη 13 Αυγούστου 2013 (/showthread.php?tid=7645)
Τρίτη 13 Αυγούστου 2013 - garvanitis - 20-08-2013
Τρίτη 13 Αυγούστου 2013
Είναι ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ του Αυγούστου. Μια παρέα νέων παιδιών διασκεδάζει ανέμελα. Λιτή διασκέδαση, ένας καφές, μια μπύρα - τα οικονομικά της εποχής δεν επιτρέπουν κραιπάλες. Η ώρα περνάει και φτάνει η στιγμή της επιστροφής τους στο σπίτι. Επιβιβάζονται στο διερχόμενο τρόλεϊ. Η ατμόσφαιρα χαρούμενη, γέλια, φωνές πειράγματα. Κανείς δεν χτυπάει το εισιτήριο του - ποιος ασχολείται τώρα με τέτοια; Σιγά μην μπει ελεγκτής αλλά και να μπει "δε μασάμε". Εφηβική τρέλα, επανάσταση, αντίδραση στο κατεστημένο, πλάκα έχει...
Στην επόμενη στάση μπαίνει στο όχημα ο ελεγκτής. Έχει εμπειρία από ελέγχο εισιτηρίων, μπορεί κοιτώντας τα πρόσωπα των επιβατών να αναγνωρίσει τους "τζαμπατζήδες". Ξεκινάει το τσεκάρισμα των εισιτηρίων και φτάνει στην παρέα της ιστορίας μας. Τους ζητάει τα εισιτήρια - δεν έχουν, τους κάνει παρατήρηση σε αυστηρό τόνο και τους λέει πως θα τους επιβάλει πρόστιμο ή θα τους κατεβάσει από το τρόλεϊ. Ένας από την παρέα απαντάει "παίρνει τα ηνία" για λογαριασμό όλων, λέει στον ελεκτή πως δεν έχει και δεν πληρώνει ούτε για το εισιτήριο, ούτε το πρόστιμο. Τα γέλια και το ευχάριστο κλίμα ανήκουν στην ιστορία. Τίποτε από δω και πέρα δεν πρόκειται να είναι ευχάριστο. Ο υπάλληλος του συγκοινωνιακού οργανισμού του αντιτείνει ότι θα πρέπει να τον κρατήσει μέχρι το τέρμα προκειμένου να ταυτοποιήσει τα στοιχεία του με τη βοήθεια της αστυνομίας. Ξεσπάει καβγάς. Φωνές, βρισιές, προπηλακισμοί εκατέρωθεν, οι υπόλοιποι επιβάτες προσπαθούν με νουθεσίες και στους δύο να εκτονώσουν την ένταση. Και τότε σε μια στιγμή ο νεαρός βρίσκεται εκτός του οχήματος να κείτεται στο οδόστρωμα αιμόφυρτος! Πανικός σε όλους τους παρεβρισκόμενους! Ακινητοποιείται το τρόλεϊ, ειδοποιούνται αστυνομία και ΕΚΑΒ. Ο νεαρός μεταφέρεται σοβαρά τραυματισμένος στο νοσοκομείο. Οι γιατροί δίνουν μάχη να τον κρατήσουν στη ζωή - μάταια. Διαπιστώνεται ο θάνατός του.
Η είδηση κάνει το γύρο των δημοσιογραφικών γραφείων. Το πρωί το γεγονός είναι πρώτη είδηση στο σύνολο των ΜΜΕ αναστατώνοντας την καλοκαιρινή ραστώνη των πολιτών ολόκληρης της χώρας. "Μα καλά, πώς έγινε αυτό το πράγμα", "για ένα εισιτήριο", "για ένα ευρώ;" τα ερωτήματα που ανταλάσσονται. Έρχονται μετά οι πρώτες "μαρτυρίες" (σ.σ. μαρτυρίες έγκυρες θεωρώ μόνο όσες δόθηκαν στις αρχές και σε καμία περίπτωση τα όσα αναμεταδίδουν τα ΜΜΕ)... "Είχανε προηγούμενα ο νεαρός με τον ελεγκτή" λέει ο ένας. "Το παιδί δεν έπεσε μόνο του από το τρόλεϊ" ο άλλος. Σε αριστερών φρονημάτων ιστοσελίδες διαβάζουμε υπερβολές τύπου "μη χτυπάς εισιτήριο, χτύπα ελεγκτή" καθώς και "δωρεάν δημόσια συγκοινωνία για όλους" (λες και έχουμε λύσει όλα μας τα υπόλοιπα προβλήματα ως κοινωνία και μας φταίει το εισιτήριο) ενώ στέλεχος κόμματος της αριστεράς με ακαδημαϊκή καριέρα ξεσηκώνει τον κόσμο σε συλλαλητήριο και επανάσταση. Κάποιες μετριοπαθείς φωνές που παρακολουθούν τα γεγονότα με μια πιο ψύχραιμη και σφαιρική αντίληψη και συνιστούν ψυχραιμία μέχρι να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο χάνονται στη βοή του όχλου.
Η κηδεία του άτυχου νεαρού γίνεται σε κλίμα έντασης συγκεντρώνοντας πλήθος κόσμου. Μαζεύονται οι συγγενείς, οι φίλοι, η γειτονιά, καθώς και ένα πλήθος "αλληλέγγυων" (αλληλλεγγύη στο θάνατο!). Ενώ οι συγγενείς και φίλοι του παιδιού θρηνούν το χαμό του η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη (ορισμένοι άνθρωποι δεν σέβονται τίποτα τελικά). Η γειτονιά δονείται από συνθήματα "επαναστατικά" και ανατρεπτικά λες και γίνεται διαδήλωση έξω από τη Βουλή και κάποια στιγμή εμφανίζεται ένα λεωφορείο. Σαν να μη βρίσκονται σε κηδεία ομάδα ατόμων επιτίθεται κατά αυτού αδιαφορώντας για το ότι μέσα σε αυτό υπάρχουν συνάνθρωποι του οι οποίοι βέβαια και δε φταίνε σε τίποτα και το βανδαλίζουν. Με το τέλος της κηδείας ηρεμούν κάπως τα πράγματα. Κάποια μικροεπεισόδια κοπάζουν σχετικά σύντομα και σταδιακά επανέρχεται η καθημερινότητα στην περιοχή - αλλά όχι για όλους...
Υπάρχουν και τα τραγικά πρόσωπα της ιστορίας. Ένας πατέρας και μια μητέρα που δεν μπορούν ακόμη να συνειδητοποιήσουν το πώς χάθηκε το παιδί του μέσα σε μία στιγμή. Σε ένα συγκοινωνιακό μέσο που χρησιμοποιούν εκατομμύρια συνανθρώπων τους καθημερινά και όλοι τους φτάνουν στον προορισμό τους. Μόνο που ο γιος τους δεν έφτασε. Και δεν μπορούν να γνωρίζουν ακόμη το γιατί. Ήταν λόγω της συμπεριφοράς του ελεγκτή; Υπέβαλαν - σύμφωνα με νεότερη πληροφόρηση - μήνυση στους υπαλλήλους της συγκοινωνιακης επιχείρησης... Να ήταν λάθος του ίδιου του νεαρού; Πώς να το δεχτεί ένας γονιός ότι η μοίρα αποφάσισε να στερήσει τη ζωή τους για μια αποκοτιά;
Και είναι και η άλλη πλευρά - η αθέατη. Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας απο την "άλλη πλευρά", ο οδηγός και ο ελεγκτής για τους οποίους δεν έχουμε μάθει τίποτα, δεν έχουν βήμα να πουν τη δική τους άποψη, δεν έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν σε όσα τους χρεώνουν διότι η κοινωνία δεν θέλει να τους ακούσει και ήδη τους έχει καταδικάσει στη συνείδησή της οι οποίοι σίγουρα ζουν το δικό τους δράμα. Και σίγουρα τόσο αυτοί όσο και ο Θανάσης αν μπορούσαν να γυρίσουν το χρόνο πίσω θα ενεργούσαν εντελώς διαφορετικά.
Έχει περάσει σχεδόν μία εβδομάδα από το συμβάν. Σιγά σιγά ως είδηση "σβήνει" από το προσκήνιο - σε λίγο καιρό ελάχιστοι θα το θυμούνται. Σε λίγο ξημερώνει μια νέα μέρα για όλους μας... Όλους; Όχι! Για κάποιους συνανθρώπους μας ο χρόνος σταμάτησε εκείνο το βράδυ, την Τρίτη 13 Αυγούστου...